Amelia Earhart'ın Lockheed Model 10 Electra'yı Öğrenin

Lockheed Electra Model 10, Amelia Earhart'ın 1937'de dünyanın dört bir yanındaki uçuşuna girmeye çalıştığı uçağın en ünlüsüdür. Çoğu insanın bildiği gibi, uçak Pasifik Okyanusu üzerinde bir yerde Earhart ve onun gemisi Fred Noonan ile kayboldu. Earhart's Electra'nın konumu o zamandan beri bir gizem olmuştur, ancak 2018'deki araştırmacılar, 1940'ta Pasifik'teki bir adada bulunan kemiklerin Earhart'a uyduğunu iddia eden bir rapor yayınladılar.

1932'de, ünlü mühendis Clarence "Kelly" Johnson'ın uzmanlığıyla Lockheed Aircraft Corporation, zamanı için en gelişmiş makine olan Lockheed Electra 10A'yı tasarladı. Lockheed uçağın ticari olarak kullanılmasını amaçladı ve iki kişilik bir mürettebatı olan 10 yolcu alabildi. Model 10 (daha sonra gelen bir turboprop olan Electra L-188 ile karıştırılmamalıdır), ilk kez 1934 yılında, Earhart'ın ünlü son uçuşundan sadece üç yıl önce uçuruldu.

Lockheed Model 10 Electra'yı işleten havayolları arasında Northwest Havayolları, Braniff Havayolları, Continental Havayolları, Delta Havayolları, Eastern Havayolları ve Ulusal Havayolları vardır. Model 10 Electra, Brezilya, Meksika, Yeni Zelanda, Kanada, Avustralya ve İngiltere'deki operatörler de dahil olmak üzere birçok uluslararası havayolu şirketi tarafından uçuldu. Arjantin, Brezilya, Kanada, İspanya ve İngiltere askeri birliklerinin yanı sıra Birleşik Devletler ordusu da filolarında Electra Model 10 uçaklarına sahipti.

Dizayn

Model 10 Electra, geri çekilebilir iniş takımlarına, değişken aralıklı pervanelere ve çift kuyruk kanatlarına ve dümenlerine sahip çift motorlu, tamamen alüminyum bir uçaktı.

Lockheed Aircraft Corporation, Electra Model 10'un, Model 10A'dan Model 10E'ye kadar çeşitli varyantları tasarlamıştır. 10E modeline daha güçlü bir motor verildi ve Earhart tarafından uçulan modeldi.

Electra'nın, aynı dönemde havayolu hizmetine giren diğer popüler uçaklarla daha iyi rekabet etmesi amaçlanıyordu. Model 10 Electra, Boeing ve Douglas tarafından yapılan rakip uçaklardan daha küçük ve daha ucuzdu. Havayollarında kullanılan ilk çok motorlu uçaklardan biri olarak, tek motorlu uçaklarla dolu bir pazarda oldukça başarılıydı.

Johnson, Model 10 Electra için rüzgar tüneli testini tamamladı ve kendine özgü bir özellik olan uçakta ekstra kuyruk yüzgecinin eklenmesinden sorumluydu. Johnson daha sonra U-2 ve SR-71 gibi uçak tasarımlarında yer almaya devam etti.

Performans ve Özellikler

• Motorlar: 400 beygir gücü Pratt & Whitney R-985 motoru Model 10A uçağına monte edildi ve 10E daha güçlü 600 beygir gücü Pratt & Whitney R-1340 Wasp SH31 motoruna sahipti.
• Seyir hızı: 190-194 mil
• Max hız: 202 mil
• aralık: 619 deniz mili
• Servis Tavanı: 19.400 feet
• Boş ağırlık: 6,454 pound
• Uzunluk: 38 ayak, 7 inç
• Yükseklik: 10 feet, 1 inç

Earhart NR16020 Değişiklikleri

Earhart, 39. doğum gününde Model 10E Electra'yı teslim aldı. NR16020 sicil numarası verildi ve dünyayı gezmeye çalıştığı uçak olurdu. Uzun mesafeli bir uçuş için uçağı önemli ölçüde değiştirdi.

Daha uzun gezi bacaklarına uyması için kanatlara ve gövdeye yakıt depoları eklenmiştir. Değişiklikten sonra, kanatlarda altı yakıt tankı ve gövdede altı yakıt tankı vardı. Bu, normal seyirde 20 saatten fazla uçuş süresi için yeterli olan 1150 galon yakıt taşımasına izin verdi.

Uçakta ayrıca daha iyi bir telsiz teçhizatı bulunuyordu - yepyeni bir Western Electric telsizi ve bir süredir yüksek teknoloji ürünü olan Bendix telsiz yön bulucu. Son bir değişiklik, Mors kodu özelliği için bir Beat Frequency Osilatörünün (BFO) eklenmesini içeriyordu.

Bugün sadece birkaç tane Electra Model 10 uçağı kaldı. Çoğu müzelerde sergileniyor.