Pilotlar için Araç Kalkış Prosedürleri

Kalkış prosedürleri, çıkış trafiğini engellerden ve araziden korumak ve korumak için oluşturulan araç uçuş prosedürleridir. Araç kalkış prosedürleri iki tipte gelir: Engel Kalkış Prosedürleri (ODP'ler) ve Standart Araç Kalkışları (SID'ler). ODP'ler, bir araç uçuş planına doğru yola çıkarken pilotlar için engelleme açıklığı sağlar ve SID'ler, engel ve arazi açıklığı sağlarken terminal ortamdan uçağın uçuş aşamasına geçişini verimli bir şekilde koordine etmek içindir.

Bir engelleme prosedürünün gerekli olup olmadığını belirlemek için yaklaşma prosedürü olan her havaalanı değerlendirilmelidir. Değerlendirmek için, FAA temel alan bir dizi standart kullanır. “Pistin kalkış ucunu (DER) DER kotunun en az 35 feet yukarısında geçen, ilk dönüş yapmadan önce DER kotunun 400 feet üstüne tırmanan ve deniz mili başına 200 feet minimum tırmanma eğimi koruyan pilot).”

Engel Kalkış İşlemleri

ODP'lerin, engellerden ve araziden kaçınırken, pistten tahsis edilen ya da yayınlanan irtifada yayınlanan tırmanış sırasında IFR pilotlarına yardım etmesi amaçlanmıştır. ODP'ler genellikle metinde, ancak bazen de grafik biçiminde ifade edilir. Bilinen Ulaştırma Bakanlığı çizelgelerinde, ODP'ler, “yaklaşım plakaları” olarak bilinen ABD Terminal Prosedürlerinde bulunurlar. ve Çizilen Engel DP'leri belirli bir havalimanı için yaklaşma çizelgelerinin ardından bulunacaktır.

Engelden ayrılma prosedürleri ATC tarafından atanmamıştır. Bunun yerine, onları aramak ve gerektiği şekilde uçurmak pilotun görevidir. IFR onayına dahil edilmediği sürece, bir ODP'ye uyum zorunlu değildir, ancak akıllıca olur.

Standart Enstrüman Kalkışları

Standart Araç Kalkış (SID) ATC tarafından atanır ve yoğun havaalanlarında bulunur. SID'ler, terminal havaalanı ortamından uçuşun rota aşamasına geçişini kolaylaştırmaya yardımcı olur ve uyumluluk ATC'nin trafik akışını yönetmesine yardımcı olur. SID'ler, gürültü azaltmanın yanı sıra, engel açıklığı da göz önünde bulundurularak tasarlanmıştır, ancak öncelikle trafik akışını verimli bir şekilde yöneterek pilotlar ve denetleyiciler arasındaki iş yükünü ve radyo konuşmasını azaltmak için kullanılır. Grafiksel olarak çizilirler ve terminal prosedürleri kitabındaki yaklaşım plakaları ile birlikte bulunabilirler.

SID'ler genellikle kalkıştan bir rotadaki hava yoluna veya rotaya kesintisiz bağlantı sağlayan geçiş rotalarını içerir.

Bir radar ortamında, radar SID'leri yaygındır, burada kontrolörler bir radar vektörünü bir rota sabitlemesine sağlar. Genellikle kalkış pistine özgü bir başlangıç ​​rotasını ve ikinci bir aşama olan uçuş rotasını başlatan bir düzene geçişi içerir. Bu SID'ler genellikle çeşitli kalkış yönleri için kalkış sıklığını içerir.

Standart araç kalkışları, genellikle zorunlu tırmanma derecelerine ve seyir yeteneklerine sahiptir. Pilotlar, hava trafik kontrolünden bir SID'yi kabul etmeden önce, uçakların tırmanma performanslarının ve seyir yeteneklerinin (veya bunların eksikliğinin) farkında olmalıdır.

RNAV Gidenler

GPS ve ADS-B kullanımı yaygınlaştıkça, alan navigasyonu (RNAV) çıkışları daha yaygın hale geliyor. RNAV yolları, uygun şekilde donatılmış bir RNAV uçağının daha verimli bir rotada uçmasına izin verecektir, çünkü bu uçağın VOR gibi geleneksel navigasyon araçlarına güvenmesi gerekmeyecektir. Bir RNAV çıkışının seyri, hava sahasını, gürültüden kaçınma alanlarını veya diğer havaalanlarını önlemek için eğri bir rotayı takip edecek şekilde özelleştirilebilir. RNAV kalkışları şu anda FAA’nın Ulusal Hava Sahası Yeniden Tasarımı projesinin bir parçası olarak geliştiriliyor ve pilotlar doğrudan rotaları daha sık kullanabileceklerinden daha verimli bir hava taşımacılığına izin vermeli.