İşveren Ödenen Hasta Günleri Hakkında Bilgi Edinin

Ücretli hasta günleri, çalışanların ücretlerini kaybetmeden hastalandıkları sırada işten ayrılmalarına izin verir. Çalışanlar, işverenlerinin politikalarına dayanarak hasta günleri tahakkuk eder. Bazıları hizmet yıllarını ve şirket içindeki konum seviyelerini temel alır ve bazıları aynı sayıyı herkese tahsis eder. Bazı işverenler, hastalıklı günlerin bir yıldan diğerine geçmesine izin verirken, bazıları belirli günlerde veya saatlerde kapanır, bazıları ise birikmelerine izin vermez.

Tarihsel olarak, hasta günleri, gönüllü olarak sağlanan ortak bir işveren olmuştur. İşverenlerin ücretli hastalık izni vermelerini gerektiren hiçbir federal yasa yoktur, ancak 2018, 10 eyalet ve Columbia Bölgesi'nde işverenlerin hasta çalışanlar için bir süre ücretli izin vermeleri gerekir.

Standart Bir Fayda

ABD Çalışma İstatistikleri Bürosu tarafından Mart 2018'de yapılan bir araştırmaya göre, ücretli hastalık izni, tam zamanlı çalışan işçilerin yüzde 85'i ve tüm ABD işçilerinin yüzde 74'ü için sağlanan fayda paketinin bir parçası.

Eyalet ve yerel yönetimlerdeki tam zamanlı çalışanlar, işlerin yüzde 99'unda hasta günlerine ücretli erişime sahipti. Tüm çalışanlar arasında sendika çalışanlarına hastalık izni% 90, sendika olmayan çalışanlar için bu oran% 71 oldu. Yarı zamanlı çalışanlar, işlerin sadece yüzde 40'ında ücretli hastalık izni alırken, yüzde 56'sındaki hizmet sektörü çalışanlarının ücretli hastalık izni alması en düşük ihtimaldir.

Çoğu tam zamanlı pozisyonda, çalışanlar basit bir şekilde ücretli hastalık izninin fayda paketinin bir parçası olmasını beklerler.

Ücretli hasta günleri genellikle çalışanlara sağlanan fayda olarak görülmekle birlikte, işverenlere de faydalıdır. Bir çalışanın evde kalması için ödeme yapmak, alt sıra için iyi görünmüyor gibi görünebilir, ancak bu çalışan bulaşıcı ve işe yararsa, çok sayıda çalışanın hasta olması ve alt sıranın daha fazla zarar görmesi riski vardır. Ücretli hastalık izni ile çalışanlar, hastalarının evde kalmalarını, bir günlük ücretlerini kaybetmediklerini bilerek daha rahat edebilirler. Umarım, bu, işyerindeki bulaşıcı çalışan sayısını sınırlayarak hastalığa kaybedilen toplam çalışma gününü azaltır.

Yasal zorunluluklar

Amerika Birleşik Devletleri'nde bir işverenin faydalanmış olarak ücretli hasta günleri sunmasını gerektiren hiçbir federal yasa yoktur, ancak eyaletler ve diğer yerel belediyeler bu tür yasa ve yasaları çıkartabilir. 2006 yılında, San Francisco, işverenlere ücretli hasta günleri sağlamaları için yetki veren ilk şehir oldu ve Connecticut, 2011'de bunu yapan ilk eyalet oldu. 2015'te çıkarılan Kaliforniya yasası, çalışanların en az bir saat ücretli kazanmalarını gerektiriyor 30 saat çalıştım. Tahakkuk, istihdamın ilk gününde veya 1 Temmuz 2015 tarihinde başlamıştır.

2018 itibariyle, ücretli hastalık izni gerektiren diğer devletler arasında Arizona, Maryland, Massachusetts, New Jersey, Oregon, Rhode Island, Vermont ve Washington bulunmaktadır.

Tahsis

Çoğu kuruluş, her ödeme döneminde tahakkuk eden belirli sayıda hasta günü saatini atayan bir formül kullanır. Diğer işverenler ücretli hasta günlerini bir takvim yılının başında hazır bulundurmaktadır - bununla birlikte işverenler için riski artırabilir. Örneğin, bir çalışan, ücretli hasta günlerini yılın ilk birkaç ayında kullanırsa, o zaman istifa ederse, işveren, yalnızca birkaç ay çalışan bir çalışana bir yıllık hastalık süresi ödedi.

Bazı işverenler, hasta günlerini, tatil günlerini ve kişisel günleri, çalışanların kendi takdirine göre kullanabilecekleri bir gün bankasına katlayan ücretli bir zamanaşımı (PTO) politikasını tercih eder. Bununla birlikte, çalışanlar bir gün bankasına sahip olduğunda, tüm günleri tatil zamanı olarak görme ve hasta çalışanları işyerinden uzak tutmama riski vardır.