İş-Yaşam Dengesi Neden Kadınlar İçin Çok Kötü

'İş-yaşam' dengesi terimini duymaktan bıktınız mı? Birçok kadın Terim, kadınların karşılaştıkları çelişkili talepleri tanımlamak için kullanıldı. Muhtemelen bir mesaj almak isteyen kadınlar ya da kadınlar tarafından icat edilmiştir: “hepsini yapamayız”.

Bu bağlamda, terim bir şekilde cinsiyetçidir çünkü hedeflenmemiştir veya erkeklerle tanımlanmamıştır. En son ne zaman bir erkeğin çocukları parka götürmek için hayatında daha iyi bir dengeye ihtiyaç duyduğunu söylediğini duydunuz? Ve neden erkekler yaşamlarında daha fazla denge aramıyorlar? Ev işleri ve çocuk yetiştirme ile daha fazla uğraşırlarsa, kadınlar o kadar ince uzatılmayabilir.

Gerçek şu ki, erkeklerin aslında elli yıl öncesine göre yardım ettikleri değişen bir toplumda yaşıyoruz. Bugün, yirmi yıl öncesine göre bile daha fazla bekar baba var (bekar babalar dul olmaları gerekmiyor.) Erkekler, yavaş yavaş okula geri dönmek isteyen kadınları besliyor ve destekleyici hale geliyor. Ancak bu sessizce yapılır, hanehalkı hane halkı tarafından - genel olarak toplum, henüz erkeklerin daha fazla katkıda bulunduğunu kabul etmeyi kabul etmedi.

Yine de kadınlar, onlardan ne beklendiği ile veya ne bekledikleriyle mücadele etmeye devam ediyor düşünmek onlardan bekleniyor. Kadınlar süper eşler, süper anneler ve kariyer kadınları olmaya çalışıyorlar. Bu süre zarfında, yaşlanmak, kilo almak ve işgücündeki genç kadınlarla rekabet etmek için vurgu yapıyorlar.

"İş-Yaşam Dengesi" terimi, çoğu kadının ihtiyaç duyduğu şeyi tanımlamamaktadır.

'İş-yaşam dengesi' ifadesi, bir tarafta çalışma, aile ve / veya diğer kişisel ilişkilerle birlikte bir ölçeğin görüntüsünü (kadınların genellikle zaten savaşta olduğu bir şey) oluşturur. Ortada, her iki kolu da her şeyi dengelemek isteyen uzatılmış kadın var. Kadın, ortada yakalanan dengeleyiciyi, hayatını iki bölüme ayırıyor - nerede olması gerektiğini ve toplumun olması gerektiğini söylediği yerde.

Fakat bir kadın bir bütündür ve odağı, yaşamının sadece iki (önemli) yönüyle değil, bir bütün olarak onun üzerinde olmalıdır. 'Bu ya da o' iş-yaşam tanımı ', kadınları iki ayrı görevde hizmetçi olarak tanımlamayı amaçlamaktadır: işçiler ya da bakıcılar. KADIN yapmak bu (ve diğer pek çok) rol, ancak bu rollerin uygulamasını temsil edecek şekilde yapılmamalıdır.

İş-yaşam dengesi, kadınlara mutluluğun anahtarı olarak satıldı. Yapmamız gereken tek şey, delirmeden rollerimizi daha iyi doldurmanın bir yolunu bulmak. Sonuç olarak, kadınlara (haksız biçimde) satılan mesaj, çalışma hayatımızı daha iyi önceliklendirirsek arkadaşlarımızla, ailenizle ve kendimizle daha fazla zaman geçireceğimizdir. Sorun şu ki, daha fazla kişisel zaman elde etmek, önemli miktarda iş gerektiriyor ve “denge” terimi tartışmalı hale geliyor. Çok az kişi, zamanlarının yarısını çalışarak, zamanlarının yarısını çalışmamaya yarayabilir.

Ev dışında, yaşamlarında daha fazla dengeye ihtiyaç duyan bir işi olmayan pek çok kadın var. Peki, işlerini seven kariyer kadınları, evde daha fazla zaman eklemeye çalışmak (dengeyi denemek) onların zararına olur mu?

İş-yaşam dengesi terimi, ilk etapta olması gereken bir denge olduğu (var olmadığı) ve eğer yoksa bir şeylerin yanlış olduğu anlamına gelir. İş-yaşam dengesi, kadınların eğiliminde olma zamanı bulmaya çalışmaları için yalnızca bir görevdir; uzun zamandır başarısız olduğumuzu ve bir günde başaramayacağımız konusunda kendimi kötü hissetme listemizde

Daha öncelikli olmak, daha iyi organize olmak veya daha fazla uğraşmak suretiyle daha iyi iş hayatı dengesi sağlayabileceğimizi düşünmek aptallıktır.