Pilotlar Uçarken Hava Navigasyonunu Nasıl Kullanıyor?

Hava navigasyonu çeşitli yöntemlerle gerçekleştirilir. Bir pilotun günümüzdeki hava sahası sisteminde gezinmek için kullandığı yöntem veya sistem, hangi navigasyon sistemlerinin uçakta kurulu olduğu ve hangi navigasyon sistemlerinin belirli bir alanda mevcut olduğu uçuş tipine (VFR veya IFR) bağlı olacaktır.

Ölü Hesaplaşma ve Pilotaj

En basit seviyede, navigasyon ölü hesaplaşma ve pilotluk denilen fikirler aracılığıyla gerçekleştirilir. Pilotaj, yalnızca görsel zemin referanslarının kullanımına atıfta bulunan bir terimdir. Pilot, nehirler, kasabalar, havaalanları ve binalar gibi yerler belirler ve bunlar arasında gezinir. Pilotaj ile ilgili sorun, çoğu zaman referansların kolay görülmemesi ve düşük görünürlük koşullarında veya pilotun hafif bir şekilde raydan çıkması durumunda kolayca tespit edilememesidir. Bu nedenle, ölü hesaplaşma fikri getirildi.

Ölü hesaplaşma, zaman ve mesafe hesaplamaları ile birlikte görsel kontrol noktalarının kullanılmasını içerir. Pilot havadan kolayca görülebilecek ve harita üzerinde tanımlanmış kontrol noktalarını seçer ve ardından mesafeye, hava hızına ve rüzgar hesaplamalarına dayanarak bir noktadan diğerine uçma süresini hesaplar. Bir uçuş bilgisayarı, pilotlara zaman ve mesafe hesaplamalarını hesaplamada yardımcı olur ve pilot tipik olarak uçuş sırasındaki hesaplamaları takip etmek için bir uçuş planlama günlüğü kullanır.

Radyo Gezintisi

Telsiz navigasyon yardımları (NAVAIDS) bulunan uçaklarla, pilotlar yalnızca ölü hesaplaşmadan daha doğru bir şekilde hareket edebilir. Radyo NAVAIDS, düşük görünürlük koşullarında kullanışlıdır ve ölü hesaplaşma tercih eden genel havacılık pilotları için uygun bir yedekleme yöntemi görevi görmektedir. Ayrıca daha hassastırlar. Pilotlar, kontrol noktasından kontrol noktasına uçmak yerine, düz bir çizgiyi "düzelt" ya da havaalanına uçurabilirler. IFR operasyonları için özel radyo NAVAIDS de gereklidir.

Havacılıkta kullanılan farklı radyo NAVAIDS türleri vardır:

• ADF / NDB: En temel radyo navigasyon şekli ADF / NDB çiftidir. Bir NDB, zemine yerleştirilmiş ve her yöne elektriksel bir sinyal yayan yönlü olmayan bir radyo işaretçisidir. Bir uçakta otomatik yön bulucu (ADF) varsa, uçağın yerdeki NDB istasyonuna göre konumunu gösterir. ADF cihazı temel olarak pusula kart tipi ekranın üzerine yerleştirilmiş bir ok işaretçisidir. Ok daima NDB istasyonunun yönüne işaret eder; pilot uçağın ok yönünde rüzgarsız bir durumda işaret etmesi durumunda doğrudan istasyona uçurur. ADF / NDB eski bir NAVAID'dir ve hatalara açık bir sistemdir. Menzili görüş hattı olduğundan, bir pilot dağlık arazide veya istasyondan çok uzaklara uçarken hatalı okumalar alabilir. Sistem aynı zamanda elektriksel girişime maruz kalır ve bir kerede yalnızca sınırlı uçakları barındırabilir. GPS birincil navigasyon kaynağı haline geldiği için çoğu görevden alındı.

• VOR: GPS'in yanında, VOR sistemi muhtemelen dünyada en yaygın kullanılan NAVAID'lerdir. VHF Çok Yönlü Aralığı için kısa olan VOR, çok yüksek frekans aralığında çalışan, radyo tabanlı bir NAVAID'dir. VOR istasyonları yere yerleştirilmiş ve iki sinyal iletiyor; biri sürekli 360 derecelik referans sinyali ve başka bir yönlendirme sinyali.
• Uçak aracı (OBI), iki sinyal arasındaki faz farkını yorumlar ve sonuçları uçağın hangi cihaza bağlı olduğuna bağlı olarak, OBI (omni-taşıyan gösterge) veya HSI (yatay durum göstergesi) üzerinde radyal olarak görüntüler. OBI ya da HSI, en temel haliyle, uçağın bulunduğu istasyondan hangi radyal olduğunu ve uçağın istasyona doğru ya da uçağa uçup uçmadığını gösterir.

• VOR'lar NDB'lerden daha hassastır ve alımlar sadece görüş hattına duyarlı olmasına rağmen hatalara daha az eğilimlidir.
• DME: Mesafe Ölçüm Cihazı bugüne kadarki en basit ve değerli NAVAID'lerden biridir. Bir sinyalin DME istasyonuna gidip gelme zamanını belirlemek için uçakta bir transponder kullanan temel bir yöntemdir. DME, UHF frekanslarında iletir ve eğik menzil mesafesini hesaplar. Uçaktaki transponder, mesafeyi deniz milinin onda biri olarak gösterir.

• Tek bir DME istasyonu bir kerede 100'e kadar uçağı kaldırabilir ve genellikle VOR yer istasyonları ile birlikte çalışırlar.
• ILS: Bir araç iniş sistemi (ILS), uçağı uçuşun yaklaşma evresinden piste doğru yönlendirmek için kullanılan bir araç yaklaşma sistemidir. Pist boyunca bir noktadan yayılan yatay ve dikey radyo sinyallerini kullanır. Bu sinyaller pilotun konum bilgilerini bir kayma biçiminde (pistin yaklaşma sonuna kadar sabit açılı, sabitlenmiş bir iniş yolu) kesin olarak vermesini engeller. ILS sistemleri bugün mevcut en doğru yaklaşım sistemlerinden biri olarak yaygın şekilde kullanılmaktadır.

Küresel Konumlama Sistemi

Küresel konumlandırma sistemi, modern havacılık dünyasında en değerli navigasyon yöntemi haline gelmiştir. GPS, son derece güvenilir ve kesin olduğunu ve muhtemelen günümüzde kullanılan en yaygın NAVAID olduğunu kanıtlamıştır.

Küresel konumlandırma sistemi, uçakların konumu, iz ve pilotların hızı gibi hassas konum verilerini sağlamak için 24 ABD Savunma Bakanlığı uyduları kullanır. GPS sistemi, uçağın dünya üzerindeki tam konumunu belirlemek için üçgenlemeyi kullanır. Doğru olması için, bir GPS sisteminin 2 boyutlu konumlandırma için en az üç uydudan ve 3 boyutlu konumlandırma için 4 uydudan veri toplama yeteneğine sahip olması gerekir.

GPS, doğruluğu ve kullanım kolaylığından dolayı tercih edilen bir gezinme yöntemi haline gelmiştir. GPS ile ilgili hatalar olmasına rağmen, nadirdir. GPS sistemleri dünyanın herhangi bir yerinde, dağlık arazide bile kullanılabilir ve görüş hattı ve elektriksel parazit gibi, radyo NAVAIDS hatalarına eğilimli değillerdir.

NAVAIDS'in Pratik Kullanımı

Pilotlar, hava koşullarına bağlı olarak görsel uçuş kuralları (VFR) veya enstrüman uçuş kuralları (IFR) altında uçacak. Görsel meteorolojik koşullar altında (VMC), bir pilot, pilotluk ve tek başına ölü hesaplamaları kullanarak uçabilir veya radyo navigasyonunu veya GPS navigasyon tekniklerini kullanabilir. Temel navigasyon uçuş eğitiminin erken aşamalarında öğretilir.

Cihaz meteorolojik koşullarında (IMC) veya IFR ile uçarken pilotun VOR veya GPS sistemi gibi kokpit cihazlarına güvenmesi gerekir. Bulutlarda uçmak ve bu araçlarla gezinmek zor olabileceğinden, pilotun IMC koşullarında yasal olarak uçması için bir FAA Enstrüman Puanı kazanması gerekir.

Şu anda, FAA teknolojik olarak gelişmiş uçaklarda (TAA) genel havacılık pilotları için yeni eğitimlere vurgu yapmaktadır. TAA, GPS gibi yüksek teknik sistemlere sahip uçaklardır. Bugünlerde hafif spor uçakları bile gelişmiş ekipmanlarla fabrikadan çıkıyor. Bir pilotun uçuş sırasında bu modern kokpit sistemlerini ek bir eğitim almadan kullanmaya başlaması kafa karıştırıcı ve tehlikeli olabilir ve mevcut FAA eğitim standartları bu konuya uymamıştır.

Program hala gönüllü olmasına rağmen, FAA'nın güncellenmiş FITS programı nihayetinde sorunu çözdü.