12 Kolay Adımda İlk Kısa Öyküler Kitabımı Nasıl Yayınladım?

1. Kısa öyküler yazmayı öğrenmeye karar verdim. Aslında, daha sonra romanımın yayınlanmasına yardımcı olmak için kısa öyküler yazıp yayınlamam gerektiğini düşündüm. Kısa kurgu zanaatına sınıflara girdim, bu noktada kısa öyküler bile okumadığım ve bu konuda iyi olacak olsaydım ihtiyacım olacağı açıktı.

İpucu: Kısa bir kurgu, hatta hoşlanmadığını düşündüğünüz türden tüketin. Hikayelerin nasıl çalıştığını ve neden işe yaradıklarını öğrenin.

2. ben yazdım. Çok. Başlangıçta, fikirler sonsuzdu. Bir yeraltı yayı nihayet fişten çekilmişti ve ben de bir yaratıcılık şakacısı gibiydim. Romanımı ilerletmek için kısa hikayeler yazmaya başlasam da, beş yıldan daha kısa bir sürede bir hikaye yayını bitirmeme izin veren bu güzel, sıkıştırılmış forma aşık oldum.

İpucu: Bir roman ya da başka bir uzun proje üzerinde çalışıyor olsanız bile, kısa bir hikaye yazmak için bir mola vermek, yazar bloğu olarak adlandırdığımız sinsi durumdan kurtulmanıza yardımcı olabilir.

3. Kısa öykülerimi edebi dergilere gönderdim. Bazen çok geçmeden hikayeler gönderdim, evlenip büyümek için bir şansı olmadı ve birçok reddedildi. Ama kendimi reddetme oranı konusunda eğitmiştim (çoğu dergide% 98) ve bunun bir sayı oyunu olduğunu biliyordum. Hiçbirini kişisel olarak almamayı biliyordum. İnatçıydım. Gözden geçirip göndermeye devam ettim ve kabuller almaya başladım. En başarılı yılım - beş eser yayınlandığında - ayrıca 125 reddedildi.

İpucu: Pes etmeyin. Ciddi anlamda. Başarısız olmanın tek yolu denememek. Bir dalganın büyük ve korkutucu olduğu için geçmesine izin verirseniz, durmaya devam ederken yuvarlanmaya, büyümeye, çarpmaya ve çürümeye devam eder. Hala kalmayın.

4. Mesleğimi, akran yazarlar grubunda ve yüksek kaliteli atölyelerde, Steve Almond ve Aimee Bender ve Charles D'Ambrosio ile Anthony Doerr ve Jim Shepard gibi öğretmenlerle çalışmam gerektiğine dair güçlendirmeyi taahhüt ettim (bu gerekli değildir) Bu insanlarla alfabetik sıraya göre çalışın, garip bir nedenden dolayı, sadece benim için bu şekilde çalıştı).

İpucu: Yalnızca bir öğretmenin tarzında sıkışıp kalmayın ve daha fazla bilgi edinmek için fazla gelişmiş olduğunuzu varsaymayın. Her zaman daha fazlası var.

5. İşimde tekrar tekrar döndüğüm temalara dikkat etmeye başladım. Kayıp, sevmek, ayrılmak ve yeniden bütünleşmeye çalışmak. Her yeni hikayeye başladığımda bu düşüncelere karşı yazdım. Bu, kısa bir hikaye koleksiyonunu birlikte yazdığım tüm hikayelerden daha fazla bir şey olarak düşünmeye yönelik ilk adımımdı.

İpucu: Geceleri sizi ayakta tutana, kalbinizde ve kafanızda dolanan her şeye doğru yazın.

6. En iyi hikayelerimi (nasıl düşündüğümü) nasıl aktıklarını görmek için tek bir belgede bir araya getirdim. Bazıları yayınlanmış, bazıları yayınlamamıştı. Sadece her bir hikayenin tek tek nasıl hissettiğini değil, bir bütün olarak nasıl hissettiklerini de arıyordum.

İpucu: Kendinize tüm hikayelerinizi gördüklerinde ve okuduklarında okuyucuya ne rezonat vereceklerini kendinize sorun.

7. Siparişi yeniden düzenlemek için sonsuz saatler harcadım. Yeni hikayeler koymak, eskileri çıkarmak, eskileri tekrar koymak. Koleksiyonun adını defalarca değiştirdim. “Astronomik Nesneler” ve “Asla Düzgün Size Vermedi”, “Parlak Gece'de Seni Görüyorum” ve “Bebeğin Yanıyor” idi.

İpucu: Makalenizi en güçlü hikayelerinizle birlikte önden yükleyin. Kitabınız yayınlandığında nasıl sipariş edilmeleri gerektiğini düşünmeyin; bunun yerine, bir editörün çoraplarını hemen üfleyin. Zaten aşıklarsa koleksiyonda daha zayıf hikayeler affetmeleri daha olasıdır.

8. Makaleyi, okuduğum yayımlanan koleksiyonların hayranlıkla bastığını küçük basımlara göndermeye başladım. Artık romanım için bir menajere sahip değildim (uzun ve özgün olmayan bir hikaye) ve “yayımlanmamış bir kısa hikaye koleksiyonu aldım” demenin nadiren bir sonuç çıkarıyor - özellikle de hiç olmadığım için yayınlanan New Yorker ne de Iowa Yazarlar Atölyesi'nden mezun oldu. Ama onun yerine ne yaptım biliyor musun? Birbirlerine gerçekten yardım etmek isteyen geniş, cömert bir yazar topluluğunun parçası oldum.

İpucu: Arkadaşlarına yazarlarından (bu arada tanıştığın kişiler, yazma sınıflarında ve akran yazma gruplarında) editörlerinin / yayıncılarının kim olduğunu ve makalesini bu editöre gönderirken adlarını kullanmanın uygun olup olmadığını sor. /Yayımcı.

9. Yarışmalar benim için iyi bir seçenek gibi görünüyordu, bu yüzden bir avuç girdi. Bunlar aldatıcı olabilir: genellikle giriş ücreti ödemeniz gerekir ve bazı yarışmalar deneyimsiz yazarların hayallerini kurgulayan aldatmacalar olabilir. Ancak ilk yazarlar için mükemmel bir yayın yolu olan Antonya Nelson, Gina Oschner, Amina Gautier, Hugh Sheehy, Nancy Reisman ve Anthony Varallo gibi yazarların hepsinin kısa öykü koleksiyonlarının bir sonucu olarak yayınlanan kısa öykü koleksiyonları var. yarışma kazanma).

İpucu: Yarışmaları tamamen reddetme, ancak ödevini Şairler ve Yazarlar gibi sitelere yaptığından emin ol ve ödevle uyumsuz gibi görünen bir gönderim ücreti ödemeyin (örneğin: 500 $ ödül sesleri oldukça aldatmaca geliyor).

10. Basın 53, Kısa Kurgu Ödülleri'nde En İyi 10 Finalist olduğumu Açıkladı! Daha önce hayal kırıklığına uğradım (yukarıda belirtilen% 98 ret oranına bakın) ve umutlarımı almak istemedim. Ama umutlarım arttı. Bunu istedim. Bu koleksiyon on üç kez reddedildi ve buna değip değmeyeceğini merak etmeye başlamıştım.

İpucu: Hayal kırıklığı ve kendinden şüphe etmek, yazma ve yayınlama sürecinin doğal bir parçasıdır. Seni durdurmasına izin verme. Dalgaya doğru sürün, sonra kendinizi toplayın ve kumdan sallayın ve bir sonraki kabuğunuzu arayın.

11. İşte twist sona eriyor: Press 53 Ödülünü kazanmadım. Kazanan açıklandı ve o kazanan ben değildim. Karamsarlığımda kendimi haklı hissettim. Yarım saat sonra, Press 53 yayıncısı Kevin Morgan Watson'dan, “Çok, çok yakın bir saniyediniz” diyen bir e-posta aldım ve bazı düzenleme önerilerini tartışmak istersem, isterler. ertesi yıl koleksiyonumu yayınlamak için.

İpucu: Karamsarlığı ve iyimserliği dengeleyin. Bazen işler yolunda gider ve bazen olmazlar, ama genellikle sizi şaşırtacaklar.

12. “Onu boşver! Koleksiyonumun aynısını olduğu gibi istemiyorlarsa, dahilerimi tanımıyor veya takdir etmiyorlar. ”Şaka yapıyor! E-postayı on dört kez yeniden okudum, hayal etmediğimden emin olduktan sonra, aynı şeyi gördüklerinden emin olmak için kocama ve bir arkadaşıma ilettim ve gerçeğim onaylandığında yazdım. Kevin'e geri dönüp “EVET!” dedi.

İpucu: Pes etmeyin. Yazmak zordur ve yayınlamak zordur ve “kolay adımlar” yoktur. Yaptığınız şey sanat yaratmaktır ve bu her zaman ruhunuzda mevcuttur. Okyanus gibi sonsuzdur, yukarıdan aşağıya, kıyıdan kıyıya.

Liz Prato * Baby's On Fire: Stories * (Press 53) ve * The Night, the Rain ve River * (Forest Avenue Press) 'ın editörüdür. Hikayeleri ve denemeleri çok sayıda ortaya çıktı

Rumpus, Subtropics, Hayden’ın Ferry Review, Tost, Açlık Dağı ve ZYZZYVA gibi yayınlar. Portland, OR'da yazıyor ve ülkedeki edebiyat festivallerinde ders veriyor.