Helikopter Ebeveynlerinin Çocukların Kariyerine Zarar Verme Yolları

Çoğu zaman, köklerin ve kanatların, ebeveynlerin çocuklarına verebilecekleri en değerli şeylerden ikisi olduğu söylenir - evin nerede olduğunu bilmek ve kendi başlarına uçacak kanatlar. Bu direktifin ilk bölümünü iyi bir şekilde tamamlamış ancak ikincisinde büyük zorluk çeken bazı anneler ve babalar var. Onları helikopterli ebeveynler olarak tanıyoruz, yirmili yaşlarına girdiklerinde bile çocuklarının hayatlarını yöneten insanlara verilen bir terim.

Helikopter ebeveynleri, çoğu durumda iyi niyetli olmalarına rağmen, yetişkin olduklarında ve kariyerlerine başlarken çocuklarına ciddi zararlar verebilir. Ebeveynleri her zaman ebeveynlerine sahip olan çocuklar, kendileri için bir şeyler kararlaştırırlar, sıklıkla anneleri ve babasının gözetimi olmadan kendi başlarına ilerlemelerini zor bulurlar. Güvenden yoksunlar ve karar vermek ve sorunları çözmek için ihtiyaç duydukları eleştirel düşünme becerilerine sahip olmayabilirler.

Çocuklarına uçma güvenini aşılamayan ebeveynler onlara büyük bir kötülük yapıyor; bu da ilerlemelerini bağımsız bir yetişkinliğe sürükleyebilecek biri. Çocuğunuza kendi başlarına gitmeleri için gereken becerileri sağlamaya gelince, erken başlamak en iyisi olsa da, gençken üzerlerinde ilerlemiş olsalar bile, ilerlemelerine yardımcı olmak için yapabileceğiniz şeyler vardır.

1. Çocuğunuza Özel Bir Meslek Seçmesi İçin Baskı Yapmayın

Çocuğunuzu, kendisini bile bildiğinden daha iyi tanıdığınızı düşündüğünüz kadarıyla, hangi mesleği seçeceğinizi söylemeyin. Ona sanıyorsan bile yanlış kariyeri seçtiğini söyleme. Bunun yerine, çocuğunuza nasıl kariyer seçileceğini öğretin. Kolejde ise kariyer hizmetleri ofisten veya lisedeyse rehberlik danışmanından yardım almasını teşvik edin.

2. Çocuğunuzun Özgeçmişini Yazmayın

Özgeçmişinizi nasıl yazacağınızı bilmek önemli bir beceridir. Herkes nasıl yapılacağını veya ona öğretebilecek birisinin yardımını nasıl arayacağını bilmeli. Çocuğunuzun özgeçmişini onun için yazarsanız, kendisi yapmayı asla öğrenemez.

3. Çocuğunuzun Adına Bir İş Başvurusu Yapmayın

Asla kendin dışında bir iş için başvurma. Bir işe başvurmak çocuğunuzu güçlendirecek ve kendi kariyerinin sorumluluğunu almaya başlayacaktır. İlgilenebileceğini düşündüğünüz bir işle karşılaşırsanız, uygun olup olmadığını bilmeniz yeterlidir ancak tek yapmanız gereken şey budur.

4. Çocuğunuzla İş Görüşmesine Eşlik Etme

Bir iş adayı anne ya da baba ile röportaj için geldiğinde bir işveren için nasıl göründüğünü hayal etmeye çalışın. Kendisine “bu, her gün zamanında çalışmaya ve işini yapmaya gelebileceğim ve benim“ ebeveyninin yardımı olmadan hiçbir şey yapamayan biri ”olduğunu düşünebileceğim bağımsız bir insan olduğunu düşünür mü? Tek başına bir röportaj yapamıyorsa, işverenin çocuğunuzu işe almak istememesi muhtemel değildir.

5. Çocuğunuzu İşe Uyandırma

Birçok yirmi yaşın başlarında olduğu gibi, genç yetişkin de geç uyumaktan keyif alabilir. Bu arzu, işvereninin dakikinde bir işçi olması ihtiyacına müdahale edebilir. Sonuçta patrondan bir azarlama olabilir veya daha kötüsü olabilir. Ebeveyn olarak ne yapmalısınız? Çocuğunuza bir çalar saat satın alabilirsiniz, ancak üzerine kurulu bir akıllı telefonu olması iyi bir şans. Yapmamanız gereken, çocuğunuzu her sabah uyandırmak. Zamanında uyanmayı ve orada olması planlandığı zaman işe gelmeyi öğrenmesi gerekiyor.

Bu bir yetişkin olmanın bir parçası. Bunu yapamazsa, sonuçlarına katlanmak ve umarım onlardan öğrenmek zorunda kalacak.

6. Çocuğunuzun Kendi Ağını Kurmasına Yardımcı Olun

Çocuğunuz için bir iş bulmak için bağlantılarınızı kullanmak ile bir ağ kurmasına yardım etmek arasında ince bir çizgi var. Çocuğunuza nasıl düzgün bir ağ kurulacağını öğretmek istiyorsanız, onunla bağlantı kurmak istediğiniz kişiden çocuğunuzla temasa geçmesini isteyin. İlk sormadan kimsenin iletişim bilgilerini asla paylaşmamalısınız. Giriş yapın, ancak çocuğunuzun dinlenmesini sağlayın, örneğin bir özgeçmiş gönderin veya bir toplantı düzenleyin.

7. Çocuğunuzun İşvereniyle Asla İletişim Kurma

Korkunç koşullar dışında, örneğin, çocuğunuz fiziksel olarak kendisi için konuşamıyorsa, çocuğunuzun işvereniyle onun adına konuşmalısınız. Çocuğunuz için hasta arama. Çocuğunuzun patronuna, işte yaşadığı bir sorun hakkında yaklaşmayın. İşteki yaşamına herhangi bir şekilde müdahale etmekten kaçının.