"Taş Kitabı" yazarı Jonathan Papernick yazıyor ve yayınlıyor

Jonathan Papernick, öykü koleksiyonlarının yazarıdır * Eli Israel'in Yükselişi *, * Başka Başka Yok * ve * Taş Kitabı *. Kurmaca, * Sinir *, * Yol Sonrası *, * Yeşil Dağlar İncelemesi *, * Gece Treni *, * Blunderbuss *, * Folio * ve * Yüzleşme * gibi sayısız dergide yayınlandı. Eserleri * Kayıp Kabile: Kenardan Yahudi Kurgu *, * Çatıda Scribblers *, * Moment, * * Ani Flaş Gençlik * ve * Yahudi Yaşamı Üzerine Altı Kelime Anı * 'da patolojiye uğradı. Dara Horn, Papernick'e “tamamen özgün bir yazar” diyor ve New York Times, “Papernick'in hikayelerinin en iyisine kaslı bir kesinlik var” diyor. Papernick, Pratt Institute, Brandeis Üniversitesi, Bar Ilan Üniversitesi, Emerson College'de kurgu yazmayı öğretti Grub Sokak Yazarları ve Emerson College. Bir Toronto yerlisi olan Papernick, eşi ve Boston'daki iki oğluyla birlikte yaşamaktadır ve burada bir Boston bölgesindeki kolejde Kıdemli Yazarı olarak ikamet etmektedir.

Rachel Sherman: Taş Kitabı yazma yolculuğunu tarif edebilir misin? Seni nasıl bitirdi? Bu fikre ne ilham verdi?

Jonathan Papernick: * Taş Kitabı * yazmam uzun zaman aldı. Aslında ilk yazı koleksiyonumdan sonra, Eylül 2000'de yazmaya başladım * Eli İsrail'in Yükselişi *, New York yayıncılarıyla dolaşıyordu. Hikâyelerin toplanmasında Yahudi aşırılıkçılığı konusunu ele aldım ve kendimi henüz büyülemediğimi hissettim, bu yüzden o sırada yaşadığım Brooklyn'de bir roman seti yazmaya karar verdim. İlginç bir şekilde, roman Wesleyan Üniversitesi'nden Fort Greene, Brooklyn'e araçsız bir sürüş sırasında bir araya gelmeye başladı.

İlk olarak, kahramanın babası, canavar yargıç Walter Stone aklımda oluşmaya başladı. O zamanlar babam Kanada'da hâkim olmaya çalışıyordu ve hiç şansı yoktu ve ben de bütün hakimlerin mükemmel insanlar olmadığını ve hakem olmamakta utanılacak bir şey olmadığını görmesini istedim.

Ayrıca, ana karakterimin, 20'li yaşlarının ortalarında yeni ölen babasından yabancılaşmış, kayıp bir genç adam olduğunu da biliyordum. Ve karakterimin intihar düşünüldüğünde çatısındaki romanın başlayacağını biliyordum. Bunun ötesinde, bu romanı bir araya getirmek gerçekten zordu. Hikayelerimin koleksiyonunu karşılaştırmalı olarak PG olarak göstermesini istediğimi biliyordum, patlayıcı, enflamatuar, gerçekten tartışma ve tartışma yaratacak bir şeyler yazmak istedim. Karanlıkta uzun bir süre yazdım, istediğim yere nasıl gideceğimi bilmeden ama bastırdım ve iki ya da üç yıl sonra anlatım yer almaya başladı.

2014'ün başlarında Fig Tree Books'taki harika editörüm Michelle Caplan ile bağlantı kurduktan sonra, yazım süreci gerçekten başladı. Karakterimi daha boyutlu hale getirmek, onları daha fazla zorlamak, gerçekten şans almak ve sekiz ay sonra, yüz otuz beş bin kelimelik bir el yazması vardı. bugün elimizde kitap var.

Bu kitabı İncir Ağacı Kitapları ile yayınlama deneyiminizden bahseder misiniz? İncir Ağacı'nı diğer yayıncılardan farklı yapan nedir?

İncir Ağacı ile çalışma deneyimim, öncelikle editörümle olan yakın ilişkimizden dolayı harikaydı. Romanım açılış listelerinde yayınladıkları ilk dört kitaptan biriydi. Sadece editörden değil, yayınevindeki herkesten de büyük ilgi görmüştüm. Çok daha büyük evlerin daha prestijli görünebileceğini biliyorum, ama kargaşasında kaybolmak kolaydır ve kitabımın sadece benim için değil, İncir Ağacı'nın geleceği için de büyük endişe duyduğunu hissettim. edebi dünyada büyük bir sıçrama yapmak istedi.

Sadece yazarlarına verdikleri ilgi nedeniyle değil, aynı zamanda şansını kaçırmaktan ve gerçekten zor olan bazı konularla çalışmaktan korkmadıkları için daha özel olduklarını düşünüyorum, daha yaygın yayıncıların üstlenmekten korkabileceği romanları. İncir Ağacı'ndaki hiç kimse benden hiçbir şeyi tonlandırmamı istemedi, aslında tam tersi, yumruklarımı çekmemem ve romanın gerektiği yere gitmesine izin vermem istendi.

Kitabınız tartışmalı birçok konuyla ilgilenirken, sizi şaşırtan herhangi bir reaksiyonunuz oldu mu?

Kitap bir haftadan daha kısa bir süredir çıktığından beri, son derece olumlu olan birkaç yayın öncesi inceleme dışında henüz bu kadar fazla tepki almadım. Yahudi okurluğunun bir kısmının bu kitabı “Yahudiler için kötü” olarak görebileceğini düşünen bir parçam var, bence başlaması çok saçma bir fikir, ama bu konuda çok önemli bir sohbet için mükemmel bir başlangıç ​​noktası olacaktır. aşırıcılık.

Günlük çalışma hayatınız nasıl? Yazma zamanını nasıl yapılandırıyorsun?

Emerson College'de tam gün öğretmenlik yaptığım ve iki küçük çocuğum olduğu için yazmak için zaman bulmak her zaman kolay değildir. Kitabı sekiz ay içinde yeniden yazdığımda kesinlikle bu romanla birlikte sergilenen bir “çizgi” yazar olma eğilimindeyim. Çoğu zaman günde altı ve yedi saat yazıyordum, ancak aylar ve aylar yazmadan da gidebiliyorum. Bazen kendimi suçlu hissetmeme rağmen, beynin yeniden şarj olması için zamana ihtiyacı olduğunu düşünüyorum ve bir yazar her zaman bilinçaltında her zaman fikir topladığını, hayata geçmeye hazır olana kadar bu fikirleri beslediğini yazıyor.

Bununla birlikte, bir aile ile biraz müzakere edilir ve romanıma hayat bulması için gereken zamanı vermek için adil bir miktarı kontrol etmek zorunda kaldım.

Genç yazarlar için neler öneriniz var?

Temel tavsiyem, genç yazarların her şeyi okuyup okuması ve sürekli okuması gerektiğidir - hem çağdaş hem de klasik. Asla yeterince bilmediklerini hissetmeleri gerekir. İnanıyorum ki, biz genç ya da yaşlı olsun, her zaman yazma öğrencisi olduğumuza inanıyorum - asla geldiğimizde bir an yoktur, bunu yaptığımızı söyleyebildiğimizde, bu sürekli bir süreçtir.

Yazarların bilgisayar önündeki sandalyeye ya da kâğıt tablasına oturarak işleri yapması da önemlidir. Yazar olmanın modaya uygun bir tarafı yoktur, sayfa üzerine bir şey koymanın yalnızlığı ve sonra kesinlikle doğru hissedene kadar gözden geçirme ve gözden geçirme ve gözden geçirme yalnızlığı ile ilgilidir.

Genç ve yaşlı yazarların kibirleri alçakgönüllülükle dengelemeleri gerekir. Yazmak için oturduğumuzda, biz yaratıcıyız, minyatür tanrılarız ve en büyük kibir duygusuyla yazmalıyız, çünkü sayfadan hayata geçen, gerçek, çok boyutlu insanlar yaratıyoruz. Ancak, dünyaya yazar olarak çıktığımızda kendimizi büyük bir alçak gönüllülükle sunmamız gerekir. İnsanların zamanları ile yapabilecekleri, bir film izliyorlar mı, video oyunları oynuyorlar mı, arkadaşlarla takılıyorlarsa bile çok fazla şey var ve her yıl yayınlanan binlerce ve binlerce kitap var ve kimsenin bir nedeni yok. Kendi kişisel çevremizin dışında birinin kitaplarımızı okuması için, özellikle de kibirli veya haklıysak.

Yazarların kendilerini arkadaşça, yaklaşılabilir bir şekilde sunmaları gerekir; birinden birisini, şirketimizi korumak için sadece sözlerimizle yalnız beş veya altı veya daha fazla saat geçirmelerini istediğimizi anlayın.

Jonathan, 18 Mayıs saat 19: 00'da Brooklyn NY'daki Greenlight Bookstore'da kitap okuyacak. Diğer tur tarihleri ​​burada listelenmiştir.