Askeri itaat

Emirlere itaat etmenin orduda olmanın büyük bir parçası olduğu bir sır değil. Ancak katılmayı düşünüyorsanız, önce bu tür bir iş yapısının nüansal tehlikeleriyle yüz yüze gelebileceğinizden emin olmak için önce - ve sonsuza dek, kayıt yaptırırsanız - ruh araştırması yapmanız gerekecektir.

Üzücü gerçeği, psikoloji araştırmalarının kişisel ahlaki cesaretimizin düşündüğümüzden çok daha güvenilmez olduğunu göstermesidir (ve kanıtlara rağmen gerçekten kendimiz hakkında çok fazla düşünmeyi seviyoruz.). Savaş kanunları ve kişisel şeref bir yana, bu tür zorlukların üstesinden gelmek için iyi eski bilgi birikimi gerekiyor.

Kanunsuz itaat

İlk günden itibaren askeri askerler sadece siparişlere anında itaat - onlar şartlı açılış kampının titiz, hızlı ve ağır yönelimli doğası sayesinde. Buradaki fikir, yeni acemileri, liderin cehenneme ve geriye dönüşü takip etme fikrine alıştırmaktır: İnsanlar etrafınızda ölürken ve teğmeniniz, size "O tepeye çıkın!" Bir sürü sümüklü bir şey bilmeden, "Neden burada durup daha iyi bir fikir bulmuyoruz?"

Ancak bir toplum olarak, düşünülmeyen itaatın yanlış gittiği zor derslerini kabul etmek zorunda kaldık. Nürnberg savunması, "sadece emirleri yerine getirme" nin ahlaki olarak lanet olası eylemler için kabul edilemez bir bahane olmasının klasik bir örneğidir, ancak son değildi - ve her zaman ABD'nin kendilerini lanetlediği bir düşman değildi.

"Askeri Emirler: itaat etmek ya da uymamak?" Rod Powers, ABD birliklerinin yasa dışı emirleri yerine getirdikleri için cezalandırıldığı davaların büyük bir cep telefonu geçmişini sunmaktadır. Son dönemde öne çıkan davalar arasında "İlk Teğmen William Calley’in My Lai Katliamı’ndaki rolü için mahkeme-temyiz (ve önceden mahkum edilmiş cinayet)" ve Irak’taki Abu Ghraib cezaevindeki Irak’taki askerler tarafından dehşet verici tacizleri vardı. askeri istihbarat yetkililerinin emirlerinin ardından "dedi.

Bu tür suçları azaltmak için, kamp kampı müfredatının bir kısmı davranış kuralları ve savaş yasaları hakkında eğitim içerir. Temel tema, esasen acemilere “iyi adamlar” olduklarını hatırlatmaktır: Uygun ahlaki yargılarda bulunun ve masum sivilleri öldürmek, mahkumları yağmalamak veya kötüye kullanmak gibi açıkça yasadışı olan emirlere uyma konusunda reddetmek. Ama bu kadar basit mi?

Sosyal Psikoloji

Irak'taki ikinci turumdan sonra okula döndüğümde, bir süre psikoloji dersleriyle uğraştım. Beni en derinden etkileyen kurs, grupların ve toplumun düşünce ve davranış üzerindeki etkisini inceleyen sosyal psikoloji idi. (Genellikle, her zaman olmasa da, çoğu zaman insanların ne kadar korkunç olabileceği üzerine yapılan çalışma gibi görünüyor.)

Irak'ta hiçbir zaman doğrudan bir savaş görmedim, ancak sosyal psikoloji tarihinde iki önemli deney denediğimiz için midemin döndüğünü hala hissettim: Milgram itaat deneyi ve Stanford Hapishane Deneyi. Bu iki çalışma, algılanan otorite, çevre ve tahsis edilen sosyal roller gibi etkilerin asil bir benlik duygusunu destekleyebileceği (ahlaki olarak kolayca) ve ahlaki olmayan eylemlerin komisyonuna yol açabileceği fikrini kuvvetle desteklemektedir. Belirgin sonuçlarına ek olarak, bu ahlaksız davranışlar, onları işleyen kişi üzerinde yıkıcı bir psikolojik etkiye sahip olabilir.

Çünkü, sosyal psikologlar tarafından sağlanan nesnel kanıtlara rağmen, doğal olarak iyi olduğumuza inanmak için doğal ve kendini koruma eğilimimiz var. Devam edin ve Milgram çalışmasının gerçekleriyle birlikte öğrencilerle dolu bir oda sunun. Laboratuvar önlüğü içinde sert bir adamın acil emriyle, kalp krizi geçirmiş olabilecek görünmeyen bir kişiye şok vermeye devam edip etmeyeceklerini sorun. Birçoğu, böyle bir eylemde bulunamadıklarına inanmaya devam edecek: “Ben iyi bir insanım”.

Mesele ne yazık ki, iyi ya da kötü değil, kendimizi ve insan doğamızı anlamaktır. Yasadışı bir düzene uymak - hatta kişisel olarak sorunlu bulduğunuz tek bir karar bile - garantili bir davranış değildir, ancak hepimizin bilmesi gerekir ki, toplumsal baskılar, özellikle o anın sıcağında, algılanan ahlâkımızdan çok daha güçlü olabilir.

Ne Yapacağınızı Düşünün

Askere katılan bazı insanlar asla Lai'm veya Abu Ghraib gibi bir ruh kırıcı durumla karşı karşıya kalmayabilirler. Ama bazen bu beraberliğin şansı. Bu yüzden, kaydolmadan önce, kendinizi ne kadar iyi tanıdığınızı incelemeye başlamak önemlidir.

Bu gün, başkalarını kötüye kullanma veya onlar üzerindeki gücümü kötüye kullanma fırsatını geri kazanıyorum (ve gelecekteki bir hemşire olmak, insanları en zayıflarına bakmak, birçok fırsatım olacak.) Ancak bir zaman, hiç görmedim bile Doğrudan savaş, teknik olarak suç olmamasına rağmen beni bir süre daha geceleri ayakta tutan insanlık dışı davranışlara tanık oldum ve hatta onları etkinleştirdim.

Birkaç bira içtiğimde bu deneyimler hakkındaki olumsuz hislerime sarılmam biraz zaman aldı. Bu deneyimlerden dolayı ordudaki tüm kariyerimden de utanmıyorum. Amacımı göstermek için onları basitçe ortaya koyuyorum: İyi bir takım oyuncusu olmak ile bireysel ahlaki yargıyı uygulamak arasındaki ince çizgiyi geçmenizi gerektiren bir kariyere başlamadan önce - kim olduğunuzu düşünün - ve ne yaparsın.

Öyleyse listeye katılmamaya karar versen bile her gün düşünmeye devam et. Hepimiz en önemli sayılırken kötülük için yeterince kapasiteye sahibiz ve çoğu zaman kontrolümüzdeki tek belirleyici faktör kendimizi tanımaktır.