Kurgu Yazımında Büyü Gerçekçiliğinin Tanımı

Sihir gerçekçiliği terimi, anlatılarını büyülü ya da fantastik unsurları gerçeklikle harmanlayan Latin Amerika ile ilgili çağdaş kurguları tanımlar. Sihirli gerçekçi yazarlar arasında Gabriel García García, Alejo Carpentier ve Isabel Allende bulunur.

İlk kullanım

Terim ilk olarak 1925'te Alman sanat eleştirmeni Franz Roh tarafından icat edildi, ancak mevcut tanımını "El Reino de Este Mundo" kitabının prologunda veren Alejo Carpentier oldu. Tercüme edilmiş bir versiyonunda, "harikulade" diye yazıyor, "beklenmedik bir gerçekliğin açığa çıkmasından, mucizenin beklenmedik bir şekilde açığa çıkmasından, beklenmedik tarafından tekil olarak tercih edilen, alışılmadık bir iç görüşten ortaya çıktığında, kesinlikle harikulade olmaya başlıyor. gerçeklik zenginliği veya ölçeğin ve kategorilerin ya da gerçekliğin yükseltilmesi, onu bir tür aşırı duruma götüren ruhun yüceltilmesi sayesinde özel bir yoğunlukla algılanıyor estado lite.'

Gulliver'in Seyahatleri

Şair Dana Gioia'nın “Gabriel García Márquez ve Magic Realism” adlı makalesinde bize hatırlattığı gibi, sihir gerçekçiliği olarak bildiğimiz anlatı stratejisi, uzun bir süre önce şu terimden önce geliyor: “Gulliver'in Seyahatlerinde (1726) Sihir Gerçekçiliğinin temel unsurlarını zaten görüyoruz… Aynı şekilde Nikolai Gogol'un kısa hikayesi “The Burun” (1842)… bu çağdaş tarzın hemen hemen her şartını yerine getiriyor: Biri Dickens, Balzac, Dostoyevsky, Maupassant, Kafka, Bulgakov, Calvino, Cheever, Singer'da benzer emsalleri bulur., ve diğerleri."

Ancak Carpentier'in amacı farklılaştırmaktı gerçek Maravilloso americano Avrupa sürrealist hareketinden. Aklında, Latin Amerika’daki fantastik gerçeklik gerçeği aşarak elde edilemedi, ancak Latin Amerika’nın gerçeklik tecrübesinde doğdu: “Ne de olsa, harikulade gerçeklerin bir kroniği değilse Amerika’nın tüm tarihi nedir?”