Klasik Kurgudan Üçüncü Kişi Yazma Örnekleri

Üçüncü kişinin yazının kurgudaki gibi göründüğü konusunda kafanız biraz karıştıysa, bu klasik örnekleri inceleyin ve her bir yazarın bakış açısını nasıl ele aldığını inceleyin.

Klasik Kurgudan Üçüncü Kişi Yazma Örnekleri

Jane Austen'in açık nesli, üçüncü kişinin mükemmel bir örneğini sunar. gerçi Gurur ve Önyargı çok Elizabeth Bennet'in hikayesi, anlatıcı Elizabeth Bennet değil. "Ben" veya "biz" yalnızca alıntılar içinde gerçekleşir:

Jane ve Elizabeth yalnız kaldıklarında, daha önce Bay Bingley'e övgülerinde temkinli olan eski, kız kardeşine, ona ne kadar hayran olduğunu ifade etti."

O sadece genç bir erkek olması gereken şeydir, "dedi," duygusal, iyi esprili, canlı; ve ben böyle mutlu görgü görmedim! - çok iyi, çok iyi bir ıslahla!"

"O da yakışıklı," diye cevapladı Elizabeth, "genç bir adamın olması gerektiği gibi olması gerektiği gibi, eğer yapabilirse. Karakteri bu şekilde tamamlandı."

Joseph Heller'in üçüncü şahıslarından daha yeni bir örnek bulabiliriz. 22'yi yakala. Yine, Yossarian'ın hikayesi olsa da, bize hikayeyi anlatmıyor. Diyalog etiketlerini not edin (örneğin, "cevap verdi" ve "Orr dedi.)" Üçüncü kişide asla "dedim" veya "söyledik" ifadelerini görmeyeceksiniz.

"Ne yapıyorsun?" Orr, Yossarian, çadıra ne zaman girdiğini, bir kerede görmesine rağmen, korunmasını istedi. “Burada bir sızıntı var” dedi. "Düzeltmeye çalışıyorum."

"Lütfen durdur," dedi Yossarian. "Beni tedirgin ediyorsun."

"Ben çocukken," diye cevapladı Orr, "Tüm gün yanaklarımda yengeç elmaları ile dolaşıyordum. Her yanağımda bir tane vardı."

Yossarian tuvalet eşyalarını çıkarmaya başladığı muset çantasını bir kenara koydu ve şüpheli bir şekilde kendini gösterdi. Bir dakika geçti. "Niye ya?" Sonunda sormaya zorlandı.

Orr muzaffer olarak susturdu. “Çünkü at kestanesinden daha iyiler” dedi.

Son olarak, bunları ilk kişi örneğiyle karşılaştır Moby Dick. Bu durumda, hikaye İshmael tarafından anlatılıyor ve doğrudan okuyucuya konuşuyor. Her şey onun bakış açısından: sadece ne gördüğünü ve bize ne söylediğini görebiliriz. Tabii ki, diyalog etiketleri, İsmail konuşurken “dedim” ve diğer kişi konuşurken “cevap verdi” arasında değişir.

"Kiraya veren!" “Ne tür bir adamdı - daima bu kadar geç saatlere sahip mi?” dedim. Şimdi saat on ikide zordu.

Ev sahibi, yalın kıkırdayarak tekrar kıkırdadı ve kavrayışımın ötesinde bir şeyle gıdıkladı gibiydi. "Hayır," diye cevapladı, "genellikle erken bir kuş - yatağa yatarak kalkacak hava yastığı - evet, o solucanı yakalayan kuş. - Ama geceleri bir seyyar satıcılık yaptı, görüyorsunuz ve Havada neyin kendisini bu kadar geç tuttuğunu anlamadım, olmadıkça kafasını satamaz."

“Kafasını satamaz mısın? - Bana anlattığın şey ne kadar şaşırtıcı bir hikaye?” yükselen bir öfkeye kapılıyorum. “Ev sahibi, bu zıpkıncı, aslında bu kutsanmış Cumartesi gecesi veya daha doğrusu Pazar sabahı kafasını bu kasabanın etrafına sokmakla meşgul olduğunu söylüyor gibi mi davranıyor?”

Bir kurgu parçasında tutarlı bir şekilde üçüncü şahıs anlatısını kullandığınızdan emin olmanın bir püf noktası, sadece bakış açısına dikkat ederek tam bir okuma yapmaktır.