Medya Mitleri Halkın Haber Kapsamına Bakışını Etkiliyor

Haber medyasındaki insanlar genellikle zorlu raporlar, politik önyargılar ya da yutturmacaya giremeyen hikayeleri tanıtmak için saldırıya uğrarlar. Bazen hatalar olurken, tüm gerçekler göz önüne alındığında ortak medya mitleri genellikle etkilenebilir.

Muhabirler ve Patronları Liberal

Muhabirler bazen liberal bir medya önyargısına sahip olmakla suçlanıyor. Gerçek şu ki, gazeteciler genellikle çalıştıkları toplulukları yansıtıyor. Onlar vergi mükellefleri, ebeveynler ve diğerleri gibi ev sahipleri. Medya yöneticileri, diğer sektörlerdeki sorunlarla da karşı karşıya kalmaktadır - sıkı bütçeleri yönetmek, hissedarların beklentilerini yönetmek ve kontrollerinin dışındaki ekonomik güçlerle baş etmek.

Haber muhabirleri değişim hakkındaki haberlere çeker çünkü değişim haberlere eşittir. Bu yüzden, herhangi bir siyasi partiden seçilmiş bir lider sistemin elden geçirilmesini önerdiğinde, bu durum manşetlere dönüşüyor. Statükoyu destekleyen bir başkası muhtemelen kapsama alınmayacak. Bu liberal bir önyargı değil. ABD vergi kodunu hurdaya çıkarmak isteyen muhafazakarlar, tıpkı genel sağlık hizmetini destekleyenler gibi teminat alacaktır.

Tüm Haber Kapsamının Etik Dışı Bir Siyasi Yanlılığı Var

Kablolu haber ağlarından bazıları, haberleri siyasi bir eğilimle kaplamakla bilinir hale geldi. Fox News Channel, muhafazakar olarak görülürken, rakip MSNBC ise yelpazenin diğer ucunda yer alıyor.

İzleyiciler bu gerçeğin farkında olduğu sürece, haberleri siyasi bir bakış açısıyla kapatmanın etik dışı hiçbir şey yoktur. Gazetecilik etiği bu motivasyonu izleyiciden saklama girişiminde bulunulduğunda ihlal edilmektedir. Son odak noktası televizyon haberlerine odaklanırken, gazeteler nesiller boyunca editörlük görevlerinde bulundu. Editoryal sayfadaki politik pozisyonlar, banka soygununun ön sayfadaki doğru raporlanmasını engellemez.

İzleyiciler, bir haber yayını ile haber yorumu arasında bir ayrım yapmalıdır. Bill O'Reilly veya Rachel Maddow gibi yorumcular genellikle görüşleri hakkında konuşmakta özgürdürler, ancak gösterileri düz haber programlaması olarak kabul edilmemektedir.

Muhabirler Tüm Hikayeyi Söylemiyor

Bazen bütün hikayeyi elde etmek imkansızdır. Haber kapsamındaki birçok değişikliğe yol açan 9/11 terörist saldırıları hakkında hala cevaplanmamış sorular var, ancak bu, bir muhabirin o zamanlar bilinenleri hakkında bir yazı basmasını veya yayınlamasını engellememelidir. Haber kullanıcıları anında bilgi bekliyor.

Son dakika haberi, bazı bilgilerin yanlış olduğu ortaya çıkıyor. Olaylar ortaya çıktıkça bu, canlı yayın üretmenin talihsiz bir yan ürünüdür. İzleyiciler çeşitli kaynaklardan gelen ham bilgileri görüyorlar - görgü tanıkları yanlış olabilir, yeni bulunan gerçekleri içerecek şekilde soruşturmalar revize edilebilir ve acil durum çalışanları bazen krizde neler olduğunun net bir resmini sunamaz.

Muhabirler genellikle hikayenin sadece bir tarafını anlatmakla suçlanır. Bu, diğer taraftaki insanlar konuşmayı reddettiği zaman olur. Bir muhabir diğer tarafa geçmeye devam etmelidir, ancak girişimde bulunulduğunda, genellikle sahip olduğu tarafla devam edebilir.

Watergate skandalı için tekrar düşünün. Eğer Nixon İdaresi hikayeyi basitçe konuşmayı reddederek öldürebilseydi, millet Beyaz Saray'ın içinde neler olduğunu asla bilemezdi. Washington post “Deep Throat” adlı kaynaktan gelen ve gerçeği kanıtladığı bilgisine dayanan, iyi araştırılmış, tek taraflı bir hikaye sunmakta haklıydı.

Muhabirler Gerçekleri Sansasyonelleştiriyor

"Belediye Meclisinde Tempers Flare" yazan bir gazete manşeti, "Belediye Meclisi Düzenli Toplantısını Yapıyor" yazandan daha fazla okuyucu çekecek. Bir hikayeye dahil olan duyguyu doğru bir şekilde rapor etmek sansasyonalizm değildir.

Gazetecilerin bazen denize düştüğü yer, duygusal kancayı hikayenin merkezini yapıyor. Gerçekler hızla Thesaurus'ta bulunabilen en çiçekli sıfatlarla değiştirilir.

Televizyon her zamanki suçludur. Neden televizyonun başından kalbine ulaştığı biliniyorsa, gazeteciler cinayet kurbanının ağlayan aile üyelerini hikayelerine dahil etmek için sıçradı. Acılarını izlemek rahatsız edici olsa da, alternatif şiddeti ailelerde yaşadığı kalp kırıklığını göstermeyen suç istatistikleriyle ilgili soğuk ve steril bir hikaye.

Öyküleri "Özel" Denmiyorlar

İşte tipik bir senaryo - başkan ABC, CBS ve NBC'ye bire bir röportaj sunuyor. Başkan her üç kişiyle birlikte otursa bile, her bir ağ "özel" röportajını sundu.

Bu görüşmelerin münhasır olup olmadığı bir anlam sorunu olur. CBS, diğer ağların yapmayı unuttuğu dış politika hakkında sorular sormuş olabilir. Bunun yerine eğitim ve sağlıkla ilgili cevaplar almış olabilirler.

Mükemmel bir dünyada, ağlar oturur ve her biri başkanla bir konuyu ele geçirir, ardından görüşmelerini birlikte sunarlar; böylece izleyiciler, her gece farklı bir bilgi almak için bir ağı izleyebilirler. Ağ haberleri gibi rekabetçi bir ortamda, bu asla olmayacak.

Hikayeleri Hype'a Kadar Yaşamadı

Yerel bir TV üyesi veya bir yayın ağı izliyor olsanız da, haberlerin bildirimi ve tanıtımı genellikle iki farklı bölümden oluşur. Bir muhabir tanıtım departmanına hikayenin temel gerçeklerini anlatırken, tanıtım yapımcıları insanların izlemesini sağlamak için tasarlanmış güncel konular yaratır.

Departmanlar arasındaki iletişim koptuğunda sonuç, hikayeye tam olarak uymayan bir promo olabilir. İzleyiciler gişe rekorları kıran bir rapor görmek için haber bültenlerini izlemeye, yalnızca gördükleri eksik hikayeden hayal kırıklığına uğrayacak şekilde yönlendirilecektir.

Her haber çıkışı bu sorun nedeniyle yakıldı, ancak çok sık olursa, izleyiciler karnaval-barker promosyonuna karşı akıllıca davranacak ve görmezden gelecektir.

Hızlı ve doğru haber üretmek kolay değildir. Hatalar havada, çevrimiçi ve yazılı olarak oluyor. Ancak önyargı ve ahlaki ahlaksızlıklarla ilgili medya mitleri genelde sadece - gerçekler tarafından desteklenmeyen mitlerdir.