Pazarlamacı OLMAYIN. Tüketici Ol.

Reklam, pazarlama, halkla ilişkiler, tasarım veya benzeri bir ajansta iseniz, genellikle ne yaptığınızı belirten bir unvanınız olacaktır. AMA, nasıl düşündüğünü dikte etmemelisin.

Pazarlama ve reklamcılıktaki rolünüz ne olursa olsun ve gerçekten de çok büyük bir rol olabilir, bir gerçekten kaçamazsınız. Siz veya sektördeki herhangi bir kimsenin inkar edemeyeceği kesin bir gerçek.

Sen bir tüketicisin.

Hepimiz Tüketiciyiz. Ama bunu unutuyoruz.

Sen. Sizden koridorun karşısında oturan kişi. Şirketinizin CEO’su. Öyleyse hademe var. Bir şeyler satın alıyorsun. Mağazalara gidiyorsun. Öğeleri dikkatlice seçersiniz. Bu mağazaların bir dolara bir şeyler satması veya Rodeo Drive'da üst düzey ayakkabı butikleri olması farketmez. Paran var, para harcıyorsun, yani tüketiyorsun.

Yine de, görünüşte açık olan bu gerçek, reklam ve pazarlama kampanyaları oluşturma zamanı geldiğinde, bu işteki insanların büyük çoğunluğundan kaçan bir gerçektir.

Birdenbire tüketiciden pazarlamacıya olan paradigma kayması, sağduyunun ve deneyimin çoğunu odanın dışına çeker. Ve 360 ​​derecelik yaklaşım, içeriğe dayalı pazarlama, bozucular, hiperlocal ve zeitgeist gibi kelimeler odaya girdiğinde. O kadar kötüleşti ki, "buzzword bingo" dünya çapındaki ajanslarda ve pazarlama bölümlerinde oynamak için yaygındı. Ancak bu kısa kelimeleri bir marketten ortalama bir kişiye gösterin ve Klingon'da yazılmış gibi listeye bakacaklar.

Herkes demografik elektronik tabloları incelemeye başlar ve “hedef kitlenin” çizelgelerini ve grafiklerini gösteren PowerPoint sunumlarının derinliklerine girer.

Başını salla, birkaç not yaz ve bu homojen figürü çizmeye başla. 31-45 yaş arası, düşük-orta gelirli, karma etnik kökenli, karısı ve 2.4 çocuğu olan bir erkek. Bu kişi mevcut değil.

Yüzü Olmayan İnsanlar ve İstatistikler için Pazarlama Yaratmayın

2.4 çocuk diye bir şey yoktur. 31-45 yaşındaki bir erkek diye bir şey yoktur. Her şey saçma, yaratıcı özetlerde ve pazarlama sunumlarında yazılı, çünkü geniş bir insan kitlesini hedef almak, gerçek bir kişiye odaklanmaktan çok daha kolay.

Ve yine de, her gün bu acınacak hedef göz önünde bulundurularak pazarlama ve reklam kampanyaları geliştirilmektedir. Kampanyalar ruhsuzdur ve yaratıcı fikirleri alan, gerçek insanlarla bağlantı kurmak için tasarlanmış ve onlara binlerce kesintinin ölümünü veren toplantılardan çıkar.

“Verilerimiz, insanların reklamlarda dans eden daha fazla insan görmek istediklerini gösteriyor. Ayrıca, konuşan bebekler ve hayvanlar çok büyük bir yükselişe geçiyor, o kadar ötüyor ki. Artı, bu kampanyayı bir erkeğin ürünü olmasına rağmen kadınlara olduğu kadar erkeklere de hedefleyebilirsek çok yardımcı olur. ”

Bu tüketici düşüncesi değil. Bu pazarlama abartısı. Bu nedenle, sayısız müşteri toplantısı ve değişiklik turu tarafından saklanan çok sayıda kötü reklam var. Ve sonra, kendilerine atılan çöplerle nasıl ilişki kuracaklarını bilemeyen gerçek tüketicilerin ellerinde korkunç bir ölümle ölmek için zar zor canlı olarak kapıdan dışarı itilirler.

Sadece bu değil, medya bu korkunç reklamlar için de satın alıyor, tüketici olmasına rağmen onlar gibi düşünmeyen insanlar tarafından da yerleştiriliyor. Bu yüzden bir YouTube videosunda 30-60 saniyelik ikinci hazır reklam reklamları elde edersiniz. Bir tüketici olarak, hepimizi delirtiyor. Bu gibi noktalar ya da sayısız “yıkıcı” reklamı alan insanlar aynı, uzağa gitmek için çığlık atan tüketiciler gibidir. Onlardan nefret ediyorlar. Ve onlardan nefret ediyorlar çünkü artık bir pazarlama zihniyle değil, bir tüketicinin zihniyle düşünüyorlar.

Bunu bir saniyeliğine düşün. Birine, kendisinin görmekten nefret edeceği reklamları satın alması için iyi para ödenir. Yıkıcı olduğunu biliyorlar. Öfkeli olduğunu biliyorlar. Ancak, "medya tüketicisi" değil, "medya alıcısı" unvanına sahip biri gibi düşünüyorlar.

Bu. Vardır. Belirleyin. Durdurmak.

Tüketici Gibi Düşün. Her zaman.

Gordon Ramsey yemek yaparken her zaman izleyiciyi göz önünde bulundurur. Önce yemeğinin bir tüketicisi, sonra da bir şef gibi düşünüyor.

İngiliz Mutfak Kabuslarının ilk bölümlerinde, servis edilen yemekler karşısında şaşkına döndü. İnsanların iyi eski kafalı turtaları, sıcak kapları ve diğer geleneksel yiyecekleri özledikleri Kuzey-Doğu İngiltere kasabasında, fevkalade bir fiyata küçük bir Fransız yemekleri.

Genç şef şef olarak düşünüyordu. Yeteneklerini göstermek ve yemek yapmayı sevdiği yemekleri hazırlamak istedi. Ama bu hizmet ettiği insanlar gibi düşünmüyordu. Eğer kasabada tüketiciyi düşünmüş olsaydı, o yiyeceği asla üzerlerine zorlamaya çalışmadı.

Lexus ilk otomobil üretmeye başladığında, seyirciye kalite ödeyecek lüks bir otomobil satmak istedi. Ama bunun anlamı ne? Bu özel müşteri türü ne istedi? Lexus yöneticileri, araba tasarımcılarına telif hakkı gibi birkaç hafta boyunca davranmaya karar verdi. En muhteşem yemek, şarap ve servis ile onları en iyi otellere yerleştirdiler. Araba yaptıkları insanlar gibi yaşamalılar. Onlar gibi düşünmeye giderler. Sonra Lexus'a geri döndüler ve bu tüketicinin benimseyeceği bir dizi otomobil tasarladılar.

Gerisi tarih.

Bu iki hikayenin ahlaki şudur; Tüketici gibi düşün.

Araba satarsan, nasıl araba satmak istersin? Ve daha da önemlisi, ne nefret edersiniz?

Çay satarsan sana nasıl satılmasını istersin?

Fikir satarsanız, onları nasıl duymak istersiniz?

Tüketici gibi düşün. Reklamlarınız daha iyi olacak. Cevap daha iyi olacak. Satışlar artacak. Markanız gelişecek. Ve reklam dünyası çok daha iyi bir yer olacak.