Ürün Fiyatlandırması Gerçekten Nasıl Çalışıyor?

Çoğu insan fiyatları bir şirketin açgözlülüğünün bir uzantısı olarak düşünür. Başka bir deyişle, ortak algı, belirli bir ürün pahalı olduğunda, bunu yapan şirketlerin olabildiğince kâr elde etmek istemeleridir. Gerçekte, işletmeler talep ettikleri fiyatlar üzerinde tam kontrole sahip değildir. Kapitalist bir ekonomideki fiyatlar 'açgözlülük' değil arz ve talebe dayanır.

Neden fiyat?

Bir ürünün yüksek fiyatı bir hastalık değil bir belirtidir. Gerçek suçlu maliyettir. Saç fırçası yapan ve satan bir firma, fiyatı 1000 dolar olarak keyfi bir şekilde belirleyemiyor çünkü kimse onları satın alamaz; Diğer saç fırçası üreticilerinden onlarca tanesi daha düşük fiyatlar belirledi. Yani bir ürünün fiyatı, o ürünü yapan diğer şirketler tarafından belirlenen fiyatı aşamaz. Bir şirket, fiyatını ancak bir açıklama yapabilirse, örneğin lüks malzemeler veya diğerlerinden daha hızlı veya daha güvenilir bir şekilde çalışan bir ürün ortaya çıkarsa, ortalamanın üzerinde ayarlayabilir.

Bir işte kalabilmek için bir şirketin bu ürünü yapmak için maliyetinden yüksek bir bedeli olması gerekir. Aksi takdirde, sattığı her birimde para kaybedecek. Bir şirketin rakiplerine benzer bir fiyat kullanması zorunludur. Kontrol edebileceği tek şey maliyeti. Bu yüzden şirketler, ürünlerini üretmek ve satmak, gelişmek için yeterince kar yapmak için en verimli ve en ucuz yöntemleri kullanırlar.

Ürününü yapmak için daha ucuz bir yolla gelen bir şirket, fiyatı aynı seviyede tutma veya başka bir deyişle fiyatlarını düşürerek tasarrufları tüketicilere aktarma seçeneğine sahiptir. Uygulamada, şirketler neredeyse her zaman fiyatları düşürmeyi tercih ediyorlar. Bunun nedeni, normalde düşük fiyatların kalitesinde düşüş olmadan normalde rakiplerden satın alan çok sayıda müşteriyi çekmesidir. Pazar payını artırarak (özellikle bir şirketten satın alan tüketicilerin yüzdesi), fiyatı aynı bırakarak elde edebileceğinden çok daha yüksek karlar elde edebilir.

Fiyat ve Rekabet

Tabii ki, şirketin düşük fiyatları ve artan pazar payı, rakiplerini derhal fiyatlarının düşürülmesine yol açacak. Nüfuz fiyatı ile aynı. Bu rakiplerden bazıları maliyetlerini düşürmenin ve işinde kalmanın yollarını bulacak, diğerleri bunu yapamayacak ve iflas edecek. Nihai sonuç genel olarak daha düşük bir fiyat. Dolayısıyla, herhangi bir şirket daha yüksek bir fiyat talep etmek isterken, grup olarak belirli bir sektördeki işletmeler mümkün olan en düşük fiyatları sunmak için birbirlerini zorlarlar.

Nadir durumlarda, aynı sektördeki bir rakip grup aynı (yüksek) bedeli ödemeyi kabul edecektir. Bu düzenlemeye kartel adı verilir ve ABD dahil birçok ülkede yasa dışıdır. Karteller sadece işlerini güven karşıtı yasaları çiğnemek için kovuşturmaya açarak riske atmakla kalmaz, aynı zamanda doğal olarak dengesizdirler. Er ya da geç üyelerden biri 'hile yapacak' ve müşterilerini ikna etmek için daha düşük bir fiyat teklif ederek rakiplerini aynı şeyi yapmaya zorlayacaktır.

Bazen bir hükümet veya başka bir yasal grup, ABD’nin 1970’lerde benzinde olduğu gibi, belirli bir üründe yapay olarak düşük bir fiyat belirleyerek müdahale eder. Sonuç, her zaman tüketiciler için fiyat artışının olabileceğinden daha fazla acı çekecek bir ürün sıkıntısıdır. Yapay olarak düşük fiyatlar, şirketlerin stoklarını yasal olarak daha yüksek fiyatlar alabilecekleri diğer pazarlara kaydırmasına neden oluyor. Yine, bu 'açgözlülük' yüzünden değil, ancak çoğu durumda şirketler bu fiyatlara işinde kalamazlar, bu yüzden yeni bir pazar bulmak ya da yok olmaktan başka seçenekleri yok.

Fiyatları gerçekten düşürmenin tek yolu, bu ürünü yapma maliyetini düşürmektir. Düşük bir fiyat belirleyerek sorunu çözmeye çalışmak, buz suyuna bir termometre sokmak ve ateşin sertleştiğini bildirmek gibidir.