Cumhurbaşkanlığı Umutları Neden Geleneksel Medya Değil Sosyal Medyayı Kullanıyor?

Msgstr "Beni Twitter'da takip et". "Facebook hayranım ol." Medya profesyonelleri sürekli bu takipçileri takip ediyor. Bu yüzden 2016 başkan adaylarının da aynısını yapması şok değil.

Ancak adaylar, bir mitingden selfies göndermek veya bir sonraki kampanya etkinliğinin bulunduğu yerdeki seçmenleri güncellemek için sosyal medyayı kullanmaktan daha fazlasını yaptı. Geleneksel medyanın yansımasını önlemek için Twitter ve Facebook gibi araçlar kullanılır. En başarılı politikacılar uzun süredir seçimleri kazanmak için medyayı kullanmayı öğrenmiş olsalar da, sosyal medya çabalarını fazla abartmaya harcıyor. Ancak yol boyunca kaybedilen önemli bilgiler var.

Sosyal Medya Adayların Anlık Olmasını Sağlıyor

Tabii, bir kampanya duyurusu yapmak için bir basın toplantısı düzenleyerek başkanlık görünüyor. Bir kürsüde, ideal olarak omzunuzun üzerinden bir Amerikan bayrağı ile durursunuz. Seçmenlerin sizi iktidarda görme fikrine alışmalarına izin vermenin bir yolu.

Ama bu bir kalıntı haline geliyor. Çevrimiçi söylemek istediklerinizi yayınlamak çok daha hızlı, özellikle de bir rakibi hedefliyorsanız. Cumhuriyetçi cumhurbaşkanlığı adayı Marco Rubio 2 Mart'ta tweetledi:

"#TwoWordTrump: Con Artist".

Rubio başka bir yerde bu düşünceyi detaylandırırken, bir basın toplantısı düzenlemesine, bir ses sistemi kurmasına ve bu talebi kamuya duyurması için medyayı uyarmasına gerek yoktu. GOP rakibi Donald Trump'ın cevap verebilmesinden önce, ülkenin dört bir yanında tweet atılacağını umarak, bir anda 1.3 milyon Twitter takipçisine gönderdi.

Adaylar Suçlamalarının Arkasına Saklanabilir

Donald Trump, medyayı bizzat kendi yararına kullanan şahsen zaten bir ustaydı. Ancak, kampanyasını ilerletmek için sosyal medyayı kullanma konusunda da uzmandı.

7 Mart'taki Trump Tweet'i okuyunca, "Facebook ve Twitter'ı en dürüst olmayan hafif Senatör Marco Rubio'yu ortaya çıkarmak için kullanacağım. Senato'da rekor no-show, Florida'yı dolandırıyor" dedi.

Twitter’ın 140 karakterlik sınırına rağmen, Trump, Rubio’yu “dürüst olmayan” ve “hafif” olarak tanımladı ve onu Rubio’nun Florida eyaletinde dolandırırken, Senato’nun devamsızlık rekorunu elinde tutmakla suçladı. Trump bu tweetin içinde çok fazla içerik var.

En büyük yarar Trump'ın söylediklerine hemen cevap vermek zorunda kalmamasıydı. Bir basın toplantısında sinir bozucu haber muhabirleri, suçlamalarını gerçeklerle desteklemesini isterdi. “Rubio neden sahtekâr?” “Başkanlık için çalışan bir Kongre üyesi için ortak olan Senato’nun yokluğu gerçekten kayıt yapıyor mu?” "Florida nasıl kandırılıyor?"

Sosyal medyayı kullanmak, Trump gibi bir adayın bu soruları yanıtlamaktan kaçınmasını sağlar. Patlamadan önce bir dinamit çubuğu aydınlatmak ve sonra kapak için koşmak gibi. Siyasi sahnenin geri kalanı havaya uçarken aday güvende.

Adaylar Belirsiz Sözler Verebilir

Demokratik başkan adayı Hillary Clinton, geleneksel medya spotlarının tuzaklarına diğer adaylardan daha fazla kullanılabilir. 1992’deki cumhurbaşkanlığı yarışından başlayarak, çoğu Amerikalı’nın İnternet erişimine sahip olmadığı, Beyaz Saray’dan kendi politik kampanyalarını başlatmadan yıllar önce yaptığı tartışmalar sırasında kocası Bill Clinton ile birlikteydi.

4 Mart'ta tweet attığında:

“Haydi, her Amerikalı'nın ulaşabileceği, gelişen küçük bir işletmeyi başlatma ve yönetme hayalini koyalım” dedi. Cumhuriyetçi adaylar bile onun fikrine katılacaktı.

Ancak sorun onun boşluğu. Twitter ve hatta Facebook, ayrıntılı politika tartışmaları için bir yer olmasa da, seçmenlerin, arkasında küçük bir et olmadan küçük işletmeyi destekleyen bir tweet'te çok fazla değer görme ihtimalleri bulunmuyor. Bu rüya, banka kredilerini daha kullanılabilir hale getirmek veya küçük işletmelere vergi indirimi sağlamak anlamına gelebilir. Bilmiyoruz çünkü söylemedi.

Birkaç gün sonra, Clinton tweet'inde yaklaşık 1000 tekrar tweet ve 2.500 beğeni vardı, bu yüzden birisi yazdıklarını takdir etti. Yine de, bunlar 5 milyondan fazla Twitter takipçisi ile karşılaştırıldığında çok fazla sayı. Ancak mesaj, Clinton'un küçük işletme için "" olduğunu söylerse, seçmenlerin ayrıntıları bilmese bile, bu onun için bir zaferdir.

Bu Eğilim Neden Seçim Süreci İçin Kötü

Sosyal medya 2016 başkanlık seçimlerini kesinlikle değiştirdi ve politikayı sonsuza dek değiştirdi. Kıvrımlı bir ses çıkarmadan, sosyal medya iznini siyasi sürecin ilerlemesinde görmek, kampanya izinden güncellemeler ve fotoğraflar sunmaktan başka zor.

Hiç şüphesiz, TV adayları kapsayan gazeteleri tercih ettiği yer olarak değiştirdiğinde eleştirmenler vardı. Akıllı politikacılar, fiziksel görünümleri, sesleri ve önerilerini kısa ve kitlelere kolayca anlaşılabilir hale getirme konusunda endişelenmek zorunda kaldılar.

Ancak TV'nin yararı, izleyicilerin adayların gözlerine bakabilmesiydi. Ünlü olarak, 1960 başkanlık yarışında, ilk televizyonda yayınlanan başkanlık tartışmasını izleyen izleyiciler, John F. Kennedy'de gördüklerini Richard M. Nixon'a kıyasla beğendi. Nixon'un hüküm sürdüğüne inanan ve radyoda dinleyenlerin aksine, Kennedy'nin tartışmayı kazandığına inandılar.

Yani TV 1960 yarışını değiştirmiş olabilir. Ama daha sonra "Ben sahtekar değilim" diyen Nixon olup olmadığı. Watergate skandalı ya da Cumhurbaşkanı Bill Clinton’da, Monica Lewinsky’ye atıfta bulunarak, “Bu kadınla seks yapmadım” diyerek, bu tarihi anlara kendi gözlerinizle şahit olmanın değeri var.

Buna karşın, sosyal medya, halkı bilgilendirmenin bir yolundan ziyade kolayca bir propaganda aracı olabilir. Bu Twitter'ın, Facebook'un ya da diğer platformların hatası değil, politikacıların kendi isteklerini daha da ileri götürmek için gerçekliği manipüle etmeleri gibi.

Sosyal Medya Herkese Ulaşmıyor

Sosyal medya konuşmasının herkesin kendi avucunun içinden herkese ulaştığı için, bunun gerçek olamayacağına şaşırmış olabilirsiniz. Bir adayın mesajını kaçırmış milyonlarca insan var.

Trump'ın Twitter'da 6 ila 7 milyon takipçisi var. Bu çok sayı, en azından sosyal medya açısından övünmek için bir neden. Ancak bu rakamları göz önünde bulundurun: 2016'nın tipik bir haftasında, üç yayın TV ağının akşam haberleri, yaklaşık 25.5 milyon izleyiciden oluşan bir kitleye ulaştı.

Trump'ın Twitter'ı takip etmesi neredeyse o kadar büyük gözükmüyor. Sadece üçüncü sırada röportaj yaptıysa Scott Pelley ile CBS Akşam Haberleri Bu haftalık derecelendirmeler, Trump'ın Twitter'dan daha fazla, 7.6 milyon izleyiciye ulaşacağını gösteriyor.

Diğer politikacılar daha küçük bir erişime sahiptir. Başkan Obama'nın Twitter'ı kabaca 6 milyon, Clinton'un 5 milyonu ve Democrat Bernie Sanders gibi diğerleri 1 ila 2 milyon arasında. Buna karşılık, pop müzik yıldızı Taylor Swift'de 72 milyon Twitter takipçisi var, böylece başkanlık kampanyasının sosyal medya dünyasının sadece küçük bir köşesinde çalıştığını görebilirsiniz.

Sosyal Medya Adayların Birçok Sorularına İzin Vermiyor

Siyasi adayların sosyal medyayı kullandıklarında soruları cevaplamaları gerekmez. Bu onların hoşlanma şeklidir, ancak seçmenleri oy kullanmadan önce ihtiyaç duydukları kritik bilgiler olmadan bırakır.

Cumhuriyetçi aday Ted Cruz, 4 Mart'ta Facebook'ta yayınlandığında:

Muhafazakar siyasi yayıncılıktaki bir makaleye bağlanmadan önce, "40 yıldır Donald Trump, Washington'da sinirlendiğiniz yolsuzluğun bir parçası oldu …" Haftalık Standart Bu Cruz'un tartışma performansını lanse etti.

Ancak Trump'ı, özellikle Trump'ın hiç hizmet etmediği Washington'da yolsuzlukla ilişkilendirdiğine dair çok az kanıt vardı. Aynı günden benzer bir yazı, CNN hakkında bir Cruz röportajını gösterdi, ancak bu, iddiasını desteklemek için hala tam bir bilgi vermedi. Bu gönderi, okuyucunun şunu söylediği bir yorumu içeriyordu:

Cruz kampanyasının kesinlikle görmek istemediği “Cruz, Washington'daki yolsuzluğun ortasındasınız …”, ancak kimsenin yolsuzluk iddia ettiği hakkında bir tartışma yapmak için hiçbir şey yapmadı.

Bu yüzden geleneksel gazetecilere bu kadar ihtiyaç duyulmaktadır. Politikacıların bunu yapması uygun olduğunda önyargılarla suçlanabilirler, ancak bunlar gerçek denetleyicilerdir. Bir aday, şimdi söylediklerinin tam tersini söylediğinde, önceki görüşmeler için kazı yapabilirler.

Daha sonra karar verirken bu bilginin nasıl kullanılacağı seçmenlerin görevidir. Ancak seçmenler bunların hepsini bilmeden bilinçli bir seçim yapamazlar.

Başkanlık Irkları için Geleceğin Neleri Elde Ettiği

Ronald Reagan ve Bill Clinton günlerinde, medya eleştirmenleri televizyondaki yedi saniyelik ses ısırıklarından kaçarlardı. Bugün, bu yedi saniye bir şey ifade etmek için sonsuzluk gibi geliyor. Reagan ve Clinton'ın da yüz yüze iletişim kurma konusunda usta oldukları düşünülüyordu. Bir akıllı telefonu nasıl idare edeceklerini bilmek zor.

İster okul zorbaları isterse zorbalar olsun, sosyal medya insanların çirkin, kırıcı ve yanlış yazılar göndermesine izin verir. Politikacıların yalan söylemek için yeni bir araca ihtiyaçları yoktu, ama kesinlikle buldular. Kişisel saldırıların dikkatini çekecek konular olduğunda saygılı anlaşmazlıklara dönüş olduğunu hayal etmek zor.

Yedi saniyelik ısırıklar çok uzunsa, bir gün 140 karakterlik bir tweet çok soluk görünebilir. Bu, ifadelerin, politikacıların sallanmak istediği seçmenlere ulaşmanın yolu haline gelebileceği anlamına gelebilir.