En Utanç verici İş Görüşmesi Hikayeleri

İşte utanç verici iş görüşme anlarından bazılarının bir derlemesi. Umarım, dersi kendi röportaj hazırlıklarınıza uygulayabilir ve hatta kendi iş arayışınızdan komik bir rahatlama gibi bir kahkaha atabilirsiniz.

Mum Mağazası Köln

Kardeşlik kardeşlerimden birine iş bulma konusunda tavsiyelerde bulunmak istiyordum. Oldukça şanslıydı ve yoğun iş rekabetine rağmen üç iyi teklif aldı. 'Gizli dokunuşunu' her zaman iş başvurusunun basılı bir kopyasını gönderdiğini, pahalı bir kolonya spreyi ile karıştırıldığını iddia ediyordu.

İlk işim için başvuru yaparken aynı şeyi yaptım. Birkaç gün sonra bir arama yaptım, bir röportaj ayarladım ve sırrının işe yaradığını düşünerek kolonyamı giymeye başladım.

İşe yaramayan bir kültürü olan bir şirkete başvurduğum için şanslıydım. Hepsi, uygulamanın bir 'alışveriş merkezi mum deposundan' güçlü bir şekilde koktuğunu ve 'tüm ofisi tıkadığını' şaka yaptılar. Neyse ki, iş tecrübelerimden etkilendiler ve beni yine de işe aldılar, ama şimdi arkadaşımın sırrının olduğunu biliyorum değil iş!

Her zaman ilk vuruş

Çok fazla kahve içmiştim ve randevum başlamadan önce tuvaleti kullanmak zorunda kaldım. Arabamdan koştum ve unisex tek kişilik banyoya girdiğimde kemerimi sökmeye başlamıştım.

Görünüşe göre, içerideki kadının sesini duymadım, 'Bir saniye!' Kapıyı açarken, eteğini lavabonun önüne sabitlerken koştuğum için koştum. Ona çarptım, özür diledim ve koştum.O kadar utandım ki binada başka bir banyo bulmak için koştum. Röportajımın vakti geldiğinde, bir köşe ofisine yönlendirildim ve sanırım kim röportajcım oldu - banyoya girdiğim kadın!

Çift Eklentileri Denetleme

Londra çevrimiçi staj başvurusunda bulunduğum için acele ettim çünkü programı çevrimiçi bulduğum gün, başvurunun yapıldığı gündü. Son tarih gece yarısıydı ve o gün dokuza kadar sınıftaydım. Eve geldiğimde saat on oldu ve özgeçmişimi, kapak mektubunu, önerileri ve uygulama denememi bir araya getirmek için çabalıyordum.

Tüm materyalleri acilen e-postama ekledim ve göndermeyi tıklattığım zaman, başvuru yazım için yanlış belgeyi eklediğimi fark ettim: "Londra Yurtdışı Program Denemesi" yerine Microsoft Word'de tuttuğum günlüğü " Aynı yıl Londra'da okudum, benzer bir unvan vardı.

Londra kültürünü tanıdığım ve şehri tanıdığım için deneyimlerimin beni nasıl daha iyi bir aday haline getirdiğini açıklayan başka bir makale göndermeye çalıştım, ancak dergi bütün bölümleri kronikleştirdiği için yüzde 100 'iş için güvenli' değildi zamanımın orada, Buckingham Sarayı'na yaptığım ziyaretten barda gecelere kadar. Programdan hiç haber alamadım.

Eşekler vs. Filler

Hangi siyasi partiye ait olduğumu deşifre etmeye eğilimli görünen bir görüşmeci hakkında gerçek bir pislik yaşadım. Politika, bu şirketle tamamen alakasız olmasına rağmen, Cumhurbaşkanlığı seçimlerinden bir ay önceydi, bu yüzden onun hakkında gerçekten endişelendiğini düşünüyorum.

İlk önce, 'Eğer bir hayvan olsaydınız, bir eşek ya da fil olur musunuz?' Diye sordu. Ben de olmayacağımı söyledim, ve hangi hayvan olacağımı düşünmeden önce - garip bir röportaj sorusu, biliyorum - kesildi, 'Yani akşam yemeğinden sonra oturma odanıza girersem hangi kanalda olurdu? Fox veya MSNBC? '

Yine, ben de söylemedim, siyasi inançları durduğum halde ve gerçekten de belli adaylar için yoğun kampanya yürüttüğüm halde dilimi ısırıyordum. Bana baskı yapmaya devam etti, ben de tarafsız kalmaya çalıştım ama sonra seçimler hakkında çılgına dönmeye başladı ve nihayetinde tam bir siyasi kavgaya dönüştü. Fırtınaya başladım ve belli ki işe alınmadım.

Bellek Şeritten Aşağı Gitme

Söyledikleri küçük bir dünya ve yakın tarihli bir iş görüşmesi sırasında, görüşmecilerim ve ben aynı koleje gittik, Doğu sahilindeki küçük bir kasabada gittiğimizi düşündük. Kocam o şehirde doğdu ve orada yaşadığımız bütün hayat yaşadı.

Görüşmeci benden yaklaşık dört yaş büyük olmasına rağmen, hala aynı insanları tanıyorduk. Geçmişi karıştırmaya başladığımızda korkunç bir farkına vardım - kocamın çok erken yaşlarda evlendiği kadının kız kardeşi idi, sonra Los Angeles'ta bir işim olduğunda benimle birlikte taşınmak için boşandı. Çok dağınık bir ayrılık oldu ve kariyerim uğruna evlendiğimizde soyadımı değiştirmediğim için geçmişi tartışmaya başlayana kadar iki-iki biraraya getirmedi.

Bağlantıyı bir kez anladıktan sonra, kibar kalmaya çalıştığını söyleyebilirdim ama işe yaramadı. Röportajı reddetti ve şirketten bir daha hiç haber alamadım.

Starbucks'taki Sosyal Saat

Uzatılmış bir bahar tatilinden yeni döndüm - üniversiteyi bir sömestr erken bitirdim ve İspanya'nın Ibiza kentinde neredeyse iki ay geçirdim - ve Amerika'ya geri döndükten iki gün sonra bir yaz bursu için son dakika röportajı ayarladım.

Röportajı üniversite kampüsümdeki bir Starbucks'ta planlarken hata yaptım ve birkaç şanssızlık yaşadım - birincisi, röportajcım potansiyel bir işverenden ziyade 'kardeşim' olmuş gibi görünen genç bir adamdı; iki, final zamanıydı, bu yüzden herkes kahve dükkanında okuyor ve dikkatini dağıtıyordu. Röportaj, arkadaşlarımın bana yaklaşması, ABD'ye ne zaman eve döndüğümü sorması ve Facebook'ta yayınladığım fotoğraflar hakkında yorum yapması ile defalarca kesintiye uğradı.

Üçüncü kesintiden sonra, arkadaşıma röportajda olduğumu ve başkalarının daha sonra yetişebileceğimi bildirmesini söyledim. O zamana kadar hasar verildi. İş bulamadım.

Saat 5 yönünde bir yerlerde

Cuma sabahı çok önemli bir takip görüşmesi yaptım, ama aralıksız hazırladım, ilk defa iyi bir telefon görüşmesi yaptım ve görüşmenin nasıl sonuçlanacağı konusunda oldukça emindim.

Metroya atlamak ve röportajdan sonra yarı zamanlı işime koşmak zorunda kaldığım için, bir kutlama olacağını düşündüğüm şeye hazırlanmak için röportajdan önce içki dükkanına uğramaya karar verdim. Bir köşe dükkanından bir şişe votka aldım, sonra da ofis binasına doğru yürümeye başladım. Sinirlerim büyüyordu ve bir kenarı atmak için tek bir atış yaparsam incinmeyeceğini düşündüm. Ben de bir bardak aldım, ardından şişeyi evrak çantama koydum.

Ellerimizi sıktıktan sonra görüşmeci havayı koklamaya başladı ve içip içmediğimi sordu. Tabii ki hayır dedim ama sonra kendime Votka'nın kokusunun ne kadar güçlü olduğunu kokladım. Aceleyle bir arkadaşım için bir şişe votka aldığımı ve evrak çantamda taşıdığımı - sanki durumu daha iyi hale getirdiğimi açıkladım. Geri arama alamadım.

Köpek yavrusu sitelerinin önemi

Geçenlerde evde yalnız bırakıldığında gerçekten kötü ayrılma endişesi olan bir köpeği kabul ettim. Öğleden sonra bir öğleden sonra için bir iş görüşmesi yaptım ve etrafta sormamıza rağmen, gitmiş olacağımı düşündüğüm iki saat boyunca ona bakacak birini bulamadım. Onu yanıma aldım ve onu arabada bıraktım, sonra nişanlımın arabayı yedek anahtarı ile alması ve röportajım bitene kadar onu parka götürmesi için ayarladım.

Sıcak bir gündü ama sadece arabada olacağı maksimum on ya da on beş dakika olacağını biliyordum; Ayrıca, bütün pencereleri açık bıraktım. Eh, şirketten biri geç bir öğle yemeğinden geliyordu ve köpeğimi arabada gördü.Çok küçük bir ofise girdi ve korkunç bir insanın bu gibi hava koşullarında köpeğini arabada ne bırakacağı ve polisi nasıl arayacağı hakkında bağırmaya başladı.

Oturduğum ofisten yarattığı sıkıntıyı duydum ve polisin beni çağırmasını kesinlikle istemedim, bu yüzden röportajı kesmek ve açıklamamı pek umursamadığı için durumu açıklamak zorunda kaldım. Eğer işe alınmış olsaydım, o kadının aslında süpervizörlerden biri olacağı ortaya çıktı, ama söylememe gerek yok ki yapmadım.

Plastik Çatal İşini Kaybettim

Oda arkadaşım ve ben bulaşıklarımızı yığma konusunda çok kötü bir alışkanlığım var, asla temiz bulaşıklarımız olmadığında ve kaplarımız her zaman lavabonun dibine gömülür. Bunu telafi etmek için başka bir kötü alışkanlık daha geliştirdim: çalmak ya da söylemek istediğim gibi, 'ödünç alma', Starbucks, Subway, Chipotle gibi yerlerden plastik kaplar … resmi.

Röportajım kentimin ticaret bölgesinde kurumsal bir ofis binasındaydı, yani çalışanların öğle yemeği yediği ve kahve içtiği çok sayıda fast food tarzı restoran var.

Röportajım için çok erken geldim ve bu fırsattan yararlanmaya ve daire için bazı eşyaları toplamaya karar verdim. Röportajım için içeri girdiğimde, beş farklı yerden bir avuç dolusu kap aldım - yani muhtemelen el çantasında 50 ila 70 çatal, bıçak ve kaşık vardı.

Röportaj için oturdum ve bir noktada çantamın üstünden atladım - ve tüm eşyaları yere döktüm. Ne söyleyeceğimi bilemedim, bu yüzden kekelemeye başladım ve düşünebildiğim tek şey, 'Ah, oda arkadaşım benden bunları almamı istedi.' İş bulamadım.

En Yaygın Görüşme Hataları

İşe aday adayların, hazırlık için zaman ayırmama ve potansiyel işvereniniz hakkında bir ipucu olmamasını, yanlış şekilde giyinmeyi, yanlış bir şey söylemeyi, çok fazla konuşmayı ya da yeterince konuşmamayı içeren bazı röportaj hataları.